Moonlight

♡Complicated Thoughts♡

Üzgündüm.
Annemin pozitif olmam gerektiği hakkında verdiği öğütler beynimin içinde dolaşsa bile dikkate alamıyordum çünkü aşık olduğum adamın başkası ile yaşadığı şeyleri öğrenmek çok fazla canımı acıtıyordu.

'Aşk insana bulaşan en kötü hastalık olmalı.' diye geçirdim içimden. Her gün Debby'nin kazanışını izlemekten o kadar çok yorulmuştum ki,gittiğim bu okul yolundan artık korkuyordum. Muhtemelen bugün yine bir şeyler öğrenirdim ve bu yıkılışımı hızlandırmak için iyi bir fırsat olurdu. Bu kadar kıskanç olmak beni öldürüyordu.

Benim tek yapmam gereken derslerime odaklanıp okulu bitirmek değil miydi? Neden böyle saçma şeylerle uğraşıyordum o zaman?

"Çünkü sen aptal bir platoniksin."

Onaylar anlamda kafamı salladım. Lessie haklıydı. Ben kesinlikle aptal bir plato-

Lessie mi?

Korkuyla yerimden sıçrayarak arkama döndüğümde Lessie'nin kulağına dayadığı telefonu ile konuşarak bana yaklaştığını gördüm. Az daha kendi kendime söylendiğimi düşünerek intahar etmeye karar verecektim.

Tanrım. Ucuz atlatmıştım.

"Emma,platoniklik de bir yere kadar gider,anladın mı? En çok üzülen sen olursun."

Lessie sanki az önce düşüncelerimi okumuşcasına arkadaşına tavsiye vermeye devam ederken dediklerini düşündüm. Haklı olabilir miydi? Tamam,tabii ki de haklıydı. Mesela en çok üzülen kimdi şuan?

Ben.

Ama onu çok fazla seviyordum ve kalbim beynimi dinlemek konusunda oldukça asiydi.

"Anlıyorum onu çok fazla seviyorsun ama onun seni sevdiğine emin olmadığın sürece kendini kaptırmamalısın Emma."

Bu cidden korkutucuydu! Lessie sanki benimle konuşuyor gibiydi ve ben fazlasıyla şüphelenmiştim. İçimi rahatlatan tek şey düşüncelerimi okuyamamasıydı. Yani..okumuyordu değil mi?

Seni sevdiğine emin olana kadar kendini kaptırmamalısın.

İyi de buna nasıl emin olabilirdim? Hem ona söylediğim koca bir yalan vardı,istesem de beni sevmeyeceği aşikârdı. Sanırım tek yapmam gereken artık onu unutmak olmalıydı. Onu unutmak ve hayallerim için uğraşmak.

Ama beni öpmüş olduğu gerçeğini bile unutamıyordum ki. Dudaklarımın üstünde isteklice dolaşan dudakları,daha fazlasını istediğini belli eden dokunuşları ve ona karşılık vermemi sabırla beklemesi...

Cennetin en güzel fragmanı gibiydi.

"Anılarının seni ele geçirmesine izin verme Emma. Onlar sadece yanıltırlar. Senin daha çok bağlanmana sebep olurlar,umutlandırırlar ve beklemediğin anda tıpkı şuanki gibi suratının üstüne yapışırsın."

Emma denen kızı bulmalıydım ve benim düşüncelerimi çalmaya son vermesi gerektiğini,aksi takdirde onu polise şikayet edeceğimi söylemeliydim.

Ama düşününce,benim durumumda olan başka birinin varlığını bilmek,dünyadaki tek salak insan olmadığım için sevinmeme sebep olmuştu. Ayrıca Lessie haklıydı. Sarhoş olduğundan dolayı beni öpmesi hiçbir şeyi değiştirmiyordu. Sonuçta Niall hâlâ Debby'yi seviyor,onu öpüyor,ona değer veriyordu.

Ben kimseydim.

"Peki Emma gelişme olursa haber ver,görüşürüz."

Lessie gözlerini devirerek telefonun ekranını kilitleyip cebine tıkıştırdıktan sonra ani bir ifade değişikliği ile sırıtarak bana bakmaya başladı. Ben de istemeden sırıtmaya başlamıştım ama bu ilginçti çünkü beş saniye önce kendimde mutluluk adına hiçbir his hissetmiyordum.