Moonlight

♡The Worst Day♡

Bölüm için şarkı önerisi ; Shawn Mendes - Imagination

Beni dinlememişti bile.

Kıyafetlerimi toplamamı beklemiş,evden çıkana kadar sabırla beni takip etmişti. Ağlamamı umursamadı,konuşmama izin vermedi,bana acımadı. Beni sevdiğini sanıyordum ama o kadar çok yanılmışım ki evden atılmam dahi bu kadar canımı acıtmamıştı.

Elimdeki koca bavulu sürüklerken göz yaşlarım yüzünden önümü göremiyordum. Diğer elimde Mr. Boo olduğu için gözlerimi de silemiyordum ve sadece yürümeye devam ediyordum.

**

"Bütün bunlar ne demek oluyor Stella?!" diye bağırdığında korkuyla geriye adımladım. Hayır,hayır,hayır. Beni anlaması gerekiyordu.

"Niall,açıklamama izin ver. Amacım se-"

"Evimden defol!" dedi sözümü keserek. Ağlamam çok şiddetli bir hâl almıştı ve kendimi kontrol edemiyordum. Ellerim titriyor,kalbim deli gibi çarpıyordu. Bunları yaşayacağımı az çok tahmin etmiştim ama düşünmekle deneyimlemek arasında çok fark vardı,bunu şimdi anlamıştım.

"Bunca zaman senin o kıza aşık olduğunu bilerek,kalbimde koca bir yük ile dolaştım ve sen gelmiş her şey yalandı diyorsun! Sadece kalacak bir yer istemiştin değil mi?! Ben umrunda bile değildim!"

Yatağımın altındaki bavulu çıkarırken kelimelerin teker teker kalbime saplanmasına izin verdim. Bu kadar kalpsiz olduğumu nasıl düşünürdü? Ona deli gibi aşık olduğumu nasıl görmezdi?

"Saçmalıyorsun! Ben sadece-"

"Kes sesini!"

Ayağa kalkıp dolabın kapağını açtım. Beni dinlemeyeceğini biliyordum,bunu kıyafetlerimi askılardan çekip rasgele bavula fırlatışından da anlamıştım. Benden nefret ediyordu. Varlığımdan rahatsız oluyordu. Savunmamı dinlemeyecek kadar tiksiniyordu benden. Halbuki yaşadıklarımız o kadar gerçekçi gelmişti ki bana...

"Seni ilk öptüğüm zaman beni reddettiğinde ne kadar çok utandım biliyor musun?! Sırf eşcinsel olduğunu düşündüğüm için hem de! Seni istemediğin bir şeye zorlamış gibi hissetmiştim ve gecelerce uyuyamamıştım! Ama sen sadece rol yapıyormuşsun,yalancı!"

Bayılacak gibi oldum. Duvarlar üstüme doğru gelirken Niall'ın sesi kulağımda yankılanıyordu ama bir yandan da bavulumu kapatmak için büyük efor sarf ediyordum. Bir an önce buradan gitmezsem hayatımın en iğrenç cümlelerini duymaya devam edecektim ve ağlamaktan dolayı yere yığılacaktım.

"Sakın bir daha yüzüme bile bakma Deseare! Sen lanet bir yalancısın!"

Kendimi nihayet apartmanın koridoruna attığımda kapı gürültüyle arkamdan kapandı. Bavulumun tekerlerinin çıkardığı ses koridor boyu yankılanırken evden gelen kırılma seslerini de işitebiliyordum. Bu boktan hayatımın en boktan günüydü.

**

Yaşadıklarım bir kez daha gözlerimin önüne geldiğinde kaldırım taşına oturdum ve derin nefesler aldım. Kendimi toparlamam gerekiyordu. Yanlışlar yapmıştım,yalanlar söylemiştim,anı yaşamak adına ilerisini çöpe atmıştım fakat olacaklara katlanmak zorundaydım.

'Güçlü kalmalısın' dedi iç sesim. Haklıydı. Her ne kadar hayal kırıklığına uğrattığım insanların yüzü aklıma geldikçe kendimi öldürmek istesem de dayanacaktım. Bu okula girmek başından beri benim için çok önemliydi ve hayallerimi çöpe atmak bu kadar kolay olmamalıydı.