Kind van de nacht

Halloween

Eindelijk is het zaterdag, halloween!

Helena danst vrolijk door haar kamer heen wachtend tot de avond.

´Helena.´hoort ze zachtjes buiten onder haar raam wanneer de klok op half 10 staat. Met vlinders in haar buik rent ze naar het raam en kijkt naar beneden.

Daar staat Blake verkleed als een victoriaanse gentle men.

´Ik moet me nog omkleden, bel maar aan.

Dan kan je binnen wachten.´

´Is goed.´

Snel pakt Helena haar outfit en begint zich om te kleden. Net wanneer ze haar corset aanheeft hoort ze beneden haar moeder lachen en kletsen met Blake.

Wanneer ze de jurk aan heeft en haar schoenen en haar haar heeft gedaan bekijkt ze zichzelf in de spiegel. Bijna, denkt ze, en ze pakt nog wat makeup om haar ogen te omlijnen en om haar lippen te stiften. Zachtjes loopt ze naar beneden en hoort haar moeder net vragen of Blake haar naar huis wilt brengen na de voorstelling.

´Mevrouw, dat doe ik graag.´

´Hoi.´zegt Helena verlegen.

Blake en haar moeder kijken om en zien haar staan.

´Wat prachtig zie je eruit Helena, en prachtig die rode kleur lippenstift, past precies.´ haar moeder bekijkt haar trots.

Helena kijkt verlegen naar Blake, en ziet hem naar haar kijken. Blake staat langzaam op en loopt naar Helena. Terwijl hij haar hand pakt kijkt hij haar aan met een aanbiddelijke blik 'Helena, je bent het mooiste meisje die ik ooit gezien heb.'

En hij drukt haar hand tegen zijn lippen.

Helemaal in de wolken heeft Helena niet door dat haar moeder lachend naar hun kijkt en hun erop wijst dat het bijna tijd is om op weg te gaan.

'Oh, dankje mam.

We gaan er maar vandoor, dan kunnen we nog goede plekjes uitkiezen.'

Snel pakt Helena haar cape die ze nog bij haar outfit heeft kunnen regelen en samen met Blake loopt ze naar buiten.

'Ik zie jullie na de voorstelling, wees wel voorzichtig.' zwaait haar moeder haar uit.

Snel pakt Blake haar hand vast en beginnen ze te lopen. Het voelt goed om weer samen met hem te zijn denkt Helena. Een tijdje lopen ze stilletjes hand in hand richting het openlucht theater.

Wanneer ze er bijna zijn staat Blake opeens stil.

'Helena, ik ben zo blij dat jij met mij hierheen wilt gaan, hopelijk vind je me niet te opdringerig.'

'Blake, ik wil niets liever van samen met jou zijn, en nee je bent niet opdringerig.'Helena kijkt hem glimlachend aan.

Langzaam trekt Blake haar dichterbij en slaat zijn armen om haar heen. Helena sluit haar ogen en geniet van zijn armen en voelt opeens zijn lippen op haar nek.

Even schrikt ze ervan, maar snel trekt ze hem stevig tegen haar aan en buigt haar hoofd verder opzij om hem toe te laten.

Door haar reactie hoort ze Blake hongerig kreunen en blijft haar kusjes geven in haar nek.

'Blake' fluistert Helena 'komen we niet te laat?'

Door haar vraag voelt ze hem zich even inhouden en hij trekt zich dan los om haar aan te kijken.

'Sorry, je bent gewoon zo...geweldig.' hijgt Blake.

Blozend kijkt Helena hem aan en opeens trekt Blake haar weer dichterbij en begint haar te zoenen. Met een zachte kreun laat Helena hem toe, en rilt van genot door het gevoel van zijn tong op die van haar. Na een paar momenten stopt Blake en houdt haar nog een tijdje vast.

'Ik begin gek op je te worden Helena.'zegt hij in haar haar.

'Blake, ik ik' verlegen probeert Helena haar woorden te vinden.

'Heb ik iets verkeerd gedaan?' vraagt Blake angstig terwijl hij haar snel aankijkt.

'Nee!' zegt ze angstig.

'Blake, ik denk.. Ik hou van je.'

Na dit te zeggen ziet ze Blake eerst schrikken en dan een blik van liefde in zijn ogen.

'Helena, mijn liefste.. Wil je met mij nu gezellig naar de film gaan?'

Blake laat haar los en maakt een buiging waarbij hij haar zijn hand aanbied.

'Natuurlijk mijnheer.' en snel pakt ze zijn hand vast en lopen snel weer door.

Wanneer ze aangekomen zijn bij het openlucht theater halen ze wat te drinken en wat lekkers en vinden een plekje bovenin het theater. Langzaam beginnen steeds meer mensen het theater binnen te lopen, sommige niet verkleed en de andere verkleed van trol tot vampier.

Zelfs een paar weerwolven kwamen binnen gerent. Na een paar minuten word er omgeroepen dat de eerste film, Dracula, ging beginnen.

Helena kruipt knus tegen Blake aan en samen gaan ze gezellig de films kijken.

Na de laatste film is het bijna half 6 in de ochtend.

'Helena, ben je nog wakker?'zachtjes schud Blake haar.

'hmm, ja ik ben wakker.' slaperig kijkt Helena op.

'Kom, ik breng je naar huis, het is nog donker dus je kan nog even slapen.' glimlacht hij.

Slaperig loopt Helena hand in hand met hem mee richting huis.

Als ze haar huis al ziet staat Blake opeens stil.

'Helena, ik ga zo ook gelijk naar huis, het word al bijna licht.' hij kijkt haar verdrietig aan.

'Hopelijk zie ik je snel weer Blake.'

'Mijn liefste, als het aan mij ligt zie ik je altijd.' na dit te zeggen zoent hij haar zachtjes en kort.

'Hup naar huis, anders word je moeder boos.'

Helena opent haar voordeur en neemt afscheid van Blake.

'Blake, ik vond het heerlijk, dankjewel.' Helena wilt hem graag nog een keer zoenen, maar Blake glimlacht naar haar en zegt 'Helena, ga maar lekker slapen, ik zie je snel weer, beloofd.'en na een handkus draait hij zich om en loopt als een echte gentlemen de schaduw in.

Op het moment dat ze de deur sluit hoort ze achter zich haar moeder naar beneden komen.

'Hoi lieverd, was het leuk?'

'Meer dan!

Mam, Blake heeft me gezoent.'

'Zo, let wel op jezelf, beloof me dat je niet te snel gaat.'

'Beloofd mam, maar hij is zo lief, hij heeft zoals beloofd tot aan de deur naar huis gebracht.'

'Oke, mooi, dan ga je nu naar bed toe.' met een glimlach loopt haar moeder weer naar boven om ook zelf te gaan slapen.

Na haar prachtige outfit netjes op geruimd te hebben stapt ze haar heerlijke warme 2 persoonsbed in, maar dan voor ze gaat liggen bedenkt ze opeens dat ze het raam nog open wilt zetten.

Snel loopt ze naar het raam en zet het op een kiertje en gaat weer lekker in bed liggen. Snel valt ze in slaap en droomt over Blake en zijn lippen op haar huid.