Kind van de nacht

Verslavend

*MILD SEXUELE INHOUD!*

Al vier dagen logeert ze bij Blake en gebeurd er niets. Haar wonden en kneuzingen genezen al goed waardoor bewegen al veel beter gaat. Blake is nog steeds aan het worstelen met zijn gevoelens en zijn angst voor een band met Sheya maar tot nu toe voelt hij zich niet aangetrokken tot haar, hij wilt haar niet opzoeken en voelt ook geen gevoelens voor haar. Helena kijkt iedere dag naar hem, ze ziet hem worstelen tegen de honger en de angst, ze voelt zich verdrietig en wilt hem helpen maar hij laat haar niet dichtbij hem. Met een zucht kijkt ze naar het schoolboek dat open voor haar ligt, het is biologie. Ze probeert de opdrachten te maken die Lily had opgegeven maar het lukt haar niet te concentreren, ze denkt steeds aan de hond en het berichtje op haar tablet. Ze durft niet meer te slapen omdat ze bang is dat de hond terug is of dat ze een telefoontje krijg over haar moeder of grootouders. Ze schud haar hoofd om de gedachtes kwijt te raken en probeert weer door te schrijven.

‘Lukt het meisje?’ vraagt David wanneer hij naar haar toe komt met een grote mok thee voor hem en haar.

‘Ik kan me gewoon niet concentreren op het huiswerk, ik doe mijn best maar het lukt niet!’ antwoord ze woedend terwijl ze het boek dichtklapt.

David begint te lachen en neemt een slok thee en geeft haar ook een mok.Dankbaar neemt ze hem aan en geniet van de smaak kersenthee en eindelijk kalmeert ze een beetje. Rustig kijkt ze om zich heen naar de vertrouwde omgeving, ze zit aan de eettafel die tussen de keuken en de woonkamer staat, Blake zit in de woonkamer dingen op papier te zetten en David zit bij haar. Lily is volgens haar in de keuken bezig met eten maken.

‘Ik ga even bij Lily kijken of ik ergens mee kan helpen, ben zo terug,’ zegt ze met een glimlach tegen David en loopt naar de keuken met haar mok in haar hand. Met een glimlach op haar gezicht loopt ze naar Lily die groente staat te snijden in de keuken.

‘Hoi Lily, kan ik misschien ergens mee helpen?’

‘O hoi Helena, kan je misschien wat aardappelen schillen? Dan is het eten bijna klaar kwa voorbereiding.’

Snel zet Helena haar mok neer en pakt een pan en een bergje aardappelen en begint te schillen. In stilte werken ze samen aan het eten. Een half uur later staat alles op het fornuis en kunnen ze even rustig zitten, ze gaan gezellig bij Blake en bij David in de woonkamer zitten en kletsen.

‘Blake het is bijna weekend, wil je iets gaan doen met Helena?’

Nors gromt Blake een onduidelijk en blijft verder schrijven.

‘Blake stoppen nu!’ schreeuwt Helena opeens.

‘Ik ben het zat dat je me ontwijkt, ik begrijp dat je het moeilijk hebt en dat het niet leuk is mij dag en nacht in je buurt te hebben maar doe eens normaal! Ik ben je vriendin en ik heb je ook nodig!’

Woedend staat ze op en rent ze het huis uit via de voordeur, ze wilt niet meer in zijn buurt zijn als hij zo doet. Al dagen praat hij niet tegen haar en het doet haar meer pijn dan ze verwachtte.

‘Helena wacht!’ roept Lily achter haar aan.

Helena sprint snel verder en hoopt dat niemand achter haar aan gaat, ze wilt naar huis en naar haar moeder. Tranen beginnen haar wangen nat te maken, ze voelt zich zo alleen.

Eindelijk komt ze na een tijd rennen door de stad bij haar huis aan, ze heeft zolang mogelijk het uitgesteld om hier aan te komen. Verdrietig staat ze voor de deur en langzaam opent ze hem, ze wilt gewoon in haar eigen kamer zijn. Verdoofd loopt ze verder na ze de deur weer op slot achter zich heeft gedaan. Eenmaal op haar kamer laat ze zich vallen op haar bed en sluit haar ogen en hoopt alles even te vergeten, het vriendje die niet “normaal” blijkt te zijn, de aanval van de hond, een of twee mensen die haar pijn willen doen.