Kind van de nacht

Verlangens

Ik moet haar zien. Ik heb haar nodig, meer dan ik dacht. Zij is de ware gewoon.

Ongeduldig loopt hij heen en weer en kijkt zijn kamer rond. Overal liggen er boeken die hij graag leest, zijn matras ligt op de grond met zijn deken eroverheen gegooid en in de hoek staat een schildersezel met een kleed over een doek die hij past geschilderd heeft. Even stopt hij en kijkt door zijn raam naar buiten, ookal staat de zon hoog in de lucht kan hij buiten alles goed zien. Als je goed kijkt kan je Helena's slaapkamerraam zien. 

Zijn gedachtes aan haar doen hem weer ijsberen door zijn kamer. Hij weet niet wat er nu gedaan moet worden, hij wilt haar niet kwijtraken maar hij moet ooit toch de waarheid vertellen. Zijn oom en tante kunnen hem niet helpen, die denken dat dit een fase is maar hij weet met heel zijn hart en ziel dat dit geen fase is.

Wat moet ik doen, als ik het haar vertel dan kan ik haar kwijtraken maar als ik niks zeg raak ik haar ook mogelijk kwijt. Ik mag haar niet kwijtraken, ik zal altijd op haar wachten en voor haar vechten. Dit zweer ik.

Met deze belofte gaat hij eindelijk liggen en sluit zijn ogen terwijl hij aan haar ogen en lach denkt.