Kind van de nacht

Chatgesprek

Het is een week geleden en Helena heeft nog steeds tranen om te huilen. Ze wist niet dat een mens zoveel pijn kon hebben. Langzaam kijkt ze haar kamer door en ziet tot haar schrik dat haar kamer een rommeltje geworden is sind die dag. Langzaam kruipt ze van haar bed en probeert haar haar in een staart maar geeft het al op na twee pogingen. Met een diepe zucht loopt ze naar haar bureau en begint stapels papieren bij elkaar te sorteren en op te ruimen maar na twee stapels te maken ziet ze opeens de tablet die ze van hem heeft gekregen. Met tranen in haar ogen pakt ze hem op en weet even niet wat ze moet doen. Na een paar minuten staren zet ze de tablet aan, ze zorgt dat hij altijd opgeladen is ondanks alles. Ze weet eigenlijk niet waarom ze hem aanzet maar wanneer ze geen  berichten ziet voelt ze zich nog leger dan eerst.

‘Helena kom je naar beneden? Ik heb thee gezet,’ roept mam beneden.

‘Ja mam, ik kom eraan!’

Voordat ze naar beneden loopt pakt ze de tablet en de oplader en gaat naar beneden. Eenmaal beneden besluit ze op de tablet haar gevoelens op papier te typen om zo rustiger te worden.

Beneden gaat ze lekker op de bank zitten naar haar moeder en begint te typen.

‘Wat een leuke foto van jou en Blake, wat jammer dat alles zo raar gelopen is,’ zegt haar moeder opeens wanneer ze zo druk bezig is met typen. Verschrikt kijkt ze op en bekijkt daarna de foto die haar moeder bedoelde. Het is de achtergrond van haar tablet, de foto van de halloween feest.

‘Het was toen zo gezellig mam, ik mis hem zo erg,’ fluisterd ze met tranen over haar wangen.

‘Ach lieverd toch, ik weet het en ik mis hem ook. Wat ben je aan het doen?’

‘Ik ga mijn gevoelens opschrijven, wie weet hebt het wel tegen het huilen.’

‘Goed idee, en je weet je kan altijd met me praten.’

Met een glimlach kijkt ze haar moeder aan en voelt zich eindelijk wat blijer.

‘Wie weet moet ik hem wel gewoon vergeten. Ik heb geen idee wat er tussen hem en die Sheya meid speelt en eigenlijk wil ik er niets van weten.’

‘Beloof mij dit lieverd, dat je nu eerst aan jezelf denkt voordat je aan iemand anders denkt. Ik wil niet dat je steeds verdrietiger word, zo ken ik je niet. Mijn altijd lieve en lachende meid.’

Met een glimlach slaat mam haar armen om Helena heen en knuffelt haar stevig.

‘Dankje mam, en ik beloof het. Eigenlijk voel ik me eindelijk weer iets vrolijker.’

‘Mooi! Ik zie je liever lachen dan met tranen over je wangen.’

Blij gaat Helena door met typen en na een half uurtje ziet ze opeens onderin haar scherm een chatuitnodiging zonder naam. Verbaasd opent ze de chatvenster en vraagt wie dit is.

*~*Dark Fairytail*~* Time to find myself again*

Wie is dit?

Hear the children of the night, What sweet music do they make*

Hoi Helena, Lily hier.

*~*Dark Fairytail*~* Time to find myself again*

Wat is er aan de hand?

Hear the children of the night, What sweet music do they make*

Ik wilde je uitnodigen voor een etentje aankomende zaterdag

*~*Dark Fairytail*~* Time to find myself again*

Ik weet het niet, het is nog te vroeg.

Hear the children of the night, What sweet music do they make*

Ik weet het kindje, maar we willen graag alles uitleggen.

*~*Dark Fairytail*~* Time to find myself again*

Ik zal erover nadenken, ik laat het morgen weten. Is dat goed?

Hear the children of the night, What sweet music do they make*

Natuurlijk liefje, en weet dit, hij houdt nog steeds van je.

 Met vlinders in haar buik leest ze steeds weer de laatste zin.

‘Mam, Lily vraagt of ik aankomende zaterdag langskom, ze willen graag alles uitpraten en ik ben gelijk uitgenodigd voor het eten. Wat vind jij wat ik moet doen?’

Bedenkelijk kijkt haar moeder haar aan en na een moment begint ze te lachen.

‘Wat vind jezelf lieverd? Ik merk aan je dat je wilt gaan. Van mij mag je gaan maar neem je mobiel mee en bel als je weg wilt. Ookal is het heel dichtbij, ik beloof dat ik dan gelijk voor hun deur sta om je op te halen.’

‘Dankje mam!’

Snel knuffelt ze haar moeder stevig en besluit vroeg naar bed te gaan om erover na te denken. Eenmaal op bed pakt ze haar tablet weer voor zich en opent het chatvenster.

*~*Dark Fairytail*~* Time to find myself again*

Lily, ik kom graag zaterdag langs, is hij er dan ook?

Hear the children of the night, What sweet music do they make*

Dankje Helena dat je dit een kans wilt geven, en het gesprek is zijn idee. Maar hij wilt best op zijn kamer blijven zodat je alleen met mij of David praat.

*~*Dark Fairytail*~* Time to find myself again*

Dat hoeft niet, ik wil hem zien.

Hear the children of the night, What sweet music do they make*

Ik zal het hem zeggen, ik weet dat hij je mist.

*~*Dark Fairytail*~* Time to find myself again*

Ondanks alles… Ik mis hem ook..

Met tranen in haar ogen zegt ze gedag tegen Lily en zet ze de tablet standbye en legt hem naast haar op bed. Wanneer ze eindelijk slaapt klinkt er een piepje uit de tablet. Er verschijnt een prachtige tekening van haar samen met Blake in het park onder een sterrenhemel met daaronder de tekst Ik mis je.