Kind van de nacht

Overleg

‘Is het gelukt?’

‘Wat is gelukt?’

‘De plan om haar weg te jagen?’

Sheya zit ongeduldig in haar woonkamer tegenover een vrouw die rustig een hond aait die naast haar zit, starend naar Sheya. De vrouw is geheel in een zwart mantelpak gekleed en heeft haar zilveren haar in een strakke staart. Haar zwarte ogen staan gevaarlijk maar haar volle rode lippen laten een zachte glimlach zien. Haar uitstraling is moeilijk te lezen, deels gevaarlijk en deels beschermend. Haar huid lijkt te gloeien van energie zo bleek dat ze is.

‘Dus?’ vraagt Sheya woedend.

‘Geduld kindje, je mag dan al heel lang meegaan in deze wereld maar vergeet je plek niet!’ zegt de vrouw rustig.

‘Natuurlijk mevrouw maar wilt u alstublieft vertellen wat er gebeurt is?’

‘Natuurlijk kindje, Cerby heeft zijn taak goed uitgevoerd tot die akelige vrouw Lily verscheen! Ik moet zeggen dat die Helena goed van zich afbeet toen mijn schatje bovenop haar was.’

De vrouw lacht hardop en Sheya voelt koude rillingen over haar lichaam trekken, ze haat het om bij deze vrouw in de buurt te zijn maar ze moet het maar accepteren dat ze hier is.

‘Hoe is ze er aan toe?’

‘Dat meisje? oh Cerby heeft haar goed toegetakeld en ze zal de komende tijd moeten uitkijken, maar Cerby heeft haar geur nog steeds dus als het nodig is sturen we mijn schatje weer op haar af.’

Sheya sluit haar ogen en fantaseert hoe Helena eraan toe is, bloedend en bekrast en mogelijk bijtwonden, langzaam verschijnt er een glimlach op haar gezicht. Ondanks dat ze vrienden waren voelt ze niet veel verdriet voor haar toestand, ze staat alleen maar in de weg.

‘Nog meer verzoeken Sheya?’ vraagt de vrouw opeens.

‘Nee mevrouw, althans nu nog niet. Ik hou u op de hoogte over Helena en Blake en natuurlijk zijn familie.’

‘Goed zo kindje, dan word het tijd om weer terug te gaan. Hou je ogen open en vergeet niet iedere week te bellen met informatie.’

De vrouw staat met de grote zwarte hond achter haar aan, Sheya staat snel op en rent naar de voordeur om hem voor haar open te maken.

‘Ik wacht op je informatie en doe je best,’ zegt de vrouw terwijl ze naar buiten stapt.

De hond gromt en hapt richting Sheya als waarschuwing wat er anders kan gebeuren.

‘Natuurlijk… moeder..’ fluistert Sheya vol haat als ze de deur sluit.

Als ze eindelijk weer in de woonkamer zit zucht ze diep, ze had niet verwacht dat ze hier langs zou komen. Ze heeft al tientallen jaren die vrouw niet meer gezien en opeens stond ze vorige week voor de deur met de vraag of ze nog verzoeken had. Die kans had ze niet kunnen laten gaan, Helena moest verdwijnen zodat Blake weer bij haar hoort. Ze pakt haar mobiel en kijkt naar de tijd, het is net tien uur in de avond. Snel opent ze een chatgesprek en stuurt een berichtje.

Hoi Helena,

Hoe gaat het met je? Al even niet gesproken of gezien op school. Snel maar weer eens afspreken.

Sheya*

Met een glimlach legt ze haar mobiel weg, ze moet nog even net doen alsof ze vrienden zijn maar Helena zal snel niet meer in beeld zijn. Ze zet de tv aan en gaat doelloos een film kijken en wacht tot het ochtend is.