Kind van de nacht

Vragen

In de dagen die na het gesprek met Lily volgen spreekt ze Blake soms maar kort of helemaal niet in de avond. Hij wilt niet zeggen waarom hij met zijn oom op pad is, behalve dat het voor zijn thuisscholing is.

‘Geen zorgen mijn liefste, ik ben snel weer thuis. Oom wilt gewoon dat ik ook dingen in praktijk leer.’

‘Weet ik, maar ik mis je,’ mompelt ze boos tegen de tablet. Het scherm laat een lachende Blake zien en uit de speakers komt gelach. Omdat ze nooit boos kan zijn lacht ze mee. Maar na een moment draait hij weg en hoort ze hem zachtjes praten.

‘Liefste, ik moet stoppen. Oom wilt met mij wat gaan eten, beetje laat maar weer een drukke dag gehad.'

‘Ok, groetjes aan hem en eet smakelijk,’ zegt ze bedroeft.

‘Geen zorgen, niet al te lang meer en ik ben thuis voor je het weet.’Met een knipoog en een kus op het scherm stopt Helena haar tablet weg. Snel pakt ze haar dagboek die ze sinds kort weer gebruikt en begint te schrijven over het gesprek met Blake. Ze wilt niks vergeten en ook schrijft ze allemaal vragen die ze heeft op zodat hij ze kan beantwoorden. Ze kijkt op haar klok en ziet dat het al half elf is en bijna tijd om te gaan slapen, morgen is het woensdag en heeft ze twee belangrijke toetsen op school. Met tegenzin gaat ze liggen en piekert ze nog even verder voor dat haar ogen dichtvallen.

 Wanneer ze de volgende dag op school is aangekomen ziet ze Sheya bij haar kluisje staan.

‘Wat moet je?’ vraagt ze zonder al te veel interesse terwijl ze haar boeken uit haar kluisje begint te halen.

‘Waar is Blake? Ik zie hem niet meer samen met jou.’

En Sheya kijkt haar nieuwsgierig aan.

‘Jullie zijn toch niet uit elkaar? Jullie zijn zo’n leuk stel samen.’ zegt ze slijmerig.Helena slaat het kluisje hard dicht waardoor mensen om haar heen opschrikken.

‘En nu ga je vertellen wat je van mij of Blake wilt, ik ben je ontzettend zat!’

‘Het gaat je helemaal niks aan, en ik wil niks van jou dus geen zorgen.’

‘Donder dan maar op, we willen niks met je te maken hebben!' snauwt ze.

Sheya kijkt haar even woedend aan maar  draait zich dan nonchalant om.

‘Zeg maar tegen je vriendje dat ik hem zoek, en hij zal met mij willen praten als hij wilt dat ik verdwijn.’

Woedend maar toch nieuwsgierig loopt Helena snel naar haar lessen en hoopt dat het snel avond is zodat ze met Blake kan chatten.Maar deze avond komt hij niet online, in een mailtje die ze rond tien uur ontvangt staat dat hij met zijn oom naar een ander dorpje aan het reizen zijn waardoor hij geen internet verbinding heeft.Gefrustreerd vraagt ze zich af of ze een mailtje terug moet sturen, maar besluit dan maar te wachten tot ze hem weer spreekt.En tot haar ergernis duurt het ongeveer 4 dagen voor ze hem spreekt.

Terwijl Helena zondag bezig is met haar huiswerk hoort ze opeens het geluidje voor een chatinvite uit haar tablet komen. Snel drukt ze op accepteren en springt het scherm aan.

‘Hoi liefste, sorry dat het even duurde. We zijn nu in een heel klein dorpje bij de kust.’

Blake kijkt met een verontschuldigende blik haar aan.

‘Waar zijn jullie? En ik heb je wat te vertellen.’

‘Wat is er aan de hand?’

Helena merkt nog net op dat hij haar vraag ontwijkt maar zit te erg met Sheya in haar hoofd.

‘Sheya heeft me weer aangesproken, ze zegt dat ze je zoekt.’

‘Ik wil haar niet zien, als ze je nog een keer aanspreekt zal ik dat persoonlijk gaan zeggen,’ antwoord hij woedend.

‘Weet ik lieverd, maar ze zei ook dat je haar wilde spreken als jij wilt dat ze verdwijnt.’

Ze voelde de angst maar ook woede opkomen als ze aan Sheya dacht, aan haar houding en opmerkingen over Blake.

‘Dan ga ik wanneer ik thuis ben met haar praten, zorgen dat ze eindelijk ons met rust laat.’

‘Wees je voorzichtig, wat je ook aan het doen bent?’

‘Natuurlijk liefste, volgens oom komen we einde volgende week weer thuis,’ zegt hij met een glimlach. Ze lacht terug en voelt alle stress van zich afglijden.

‘Welterusten Helena, ik hou van je.’

‘Ik hou ook van jou Blake,’ fluistert ze terug.