Kind van de nacht

Uitnodiging

Er zijn een paar weken voorbij voor ze eindelijk weer Blake ziet. Helena is op haar kamer bezig met een van haar favoriete boeken lezen wanneer ze getik tegen haar raam hoort. Ze loopt naar het raam en kijkt naar buiten, daar ziet ze hem eindelijk weer staan. Snel loopt ze naar beneden en opent de deur.

'Hoi..'zegt Blake zachtjes terwijl hij haar aankijkt.

'Hoi.'

'Sorry dat ik nu pas weer bij je bent, ik ben iets aan het regelen.'

Nieuwsgierig kijkt ze hem aan, maar voordat ze iets kan vragen slaat hij zijn armen om haar heen en knuffelt haar. 'Mijn oom en tante nodigen je uit aankomende vrijdag. Ze zijn dan rond half negen thuis maar ik kom je ophalen rond acht uur.'

'Maar mijn liefste, ik kan nu niet lang blijven, mijn oom wilt nog iets bespreken kwa schoolwerk.'

'Oke, dan zie ik je vrijdag,' mompelt ze

'Liefste, niet verdrietig zijn.'

'Je ziet me snel weer, en dan blijf ik langer.'

Ze kijkt naar hem op en ziet zoveel liefde in zijn blik dat ze lacht en hem een kusje geeft. Snel zoent hij haar terug en zo blijven ze even staan. Met een zucht sluit Blake zijn ogen en laat haar langzaam los. 'Ik moet gaan mijn liefste, maar ik beloof dat ik vrijdag snel weer bij je ben.' Snel kust hij haar nog een keer en loopt dan iets naar achteren.

'Blake, ik kan niet wachten tot vrijdag,' zegt ze snel.

'Tot vrijdag.'

En langzaam loopt hij weer weg.