Kind van de nacht

Vertrouwen

Er gaan vijf dagen voorbij en Helena voelt zich steeds nerveuzer. Morgen is het zaterdag en gaat ze hem weer zien. Maar zeker dat ze hem wilt zien is ze niet. Angstig begint ze met een lok van haar haar te spelen terwijl ze probeert op te letten op de mythologie les. De leraar is bezig met een symbool op het bord te teken maar wanneer ze ernaar kijkt begint ze te dagdromen over de tekening die Blake hij die nacht nog had gestuurd. Met een flauwe glimlach denkt ze aan zijn ogen en zijn aanraking.

‘Helena, kan jij de klas vertellen waar dit symbool voor staat?’ vraagt de leraar opeens.

Blozend kijkt Helena snel naar het bord en probeert na te denken, het symbool is een staf met een slang er omheen gewikkeld.

‘Hm, volgens mij is het een symbool uit Griekenland, het staat voor geneeskunde toch?’

‘Het lijkt dat je toch oplet en je hebt het juist. Dit is het symbool van Asklepios de god van Geneeskunde. Als dit symbool bovenop een schaal heeft waaruit de slang drinkt dan is het een symbool voor apothekers.’

Na deze uitleg begint Helena weer op te letten en is blij dat ze altijd wel interesse heeft in mythologie. Een half uur later gaat de bel is school voor vandaag over. Snel pakt ze haar spullen en loopt naar buiten. Het is net half drie wanneer school voorbij is, en de zon voelt heerlijk warm op haar huid.

‘Waar lach jij nou weer om?’

Langzaam draait ze zich om en kijkt naar Sheya die tegen de muur naast de deur leunt.

‘Niks wat jou aan gaat.’

Helena draait zich van haar weg en loopt richting de uitgang van het schoolplein, maar Sheya loopt rustig achter haar aan tot haar ergernis. Vlak voor ze het plein afloopt pakt Sheya haar vast en houdt haar tegen.

‘Je moet nu goed naar me luisteren Helena, wees blij dat je Blake kwijt bent. Hij is gevaarlijk en hij zal je gebruiken,’ zegt ze met een woedende blik.

‘Donder op, ik ben hem al kwijt en nu jij nog!’

‘Laat me maar weten als je wilt weten waarom hij zo gevaarlijk is? Ik ken zijn geheimen. En hij weet dat ik ze ken.’

Helena kijkt haar vol ongeloof aan en twijfelt voor het eerst of ze Blake wel kent. Maar de twijfel duurt maar heel kort en haar woede begint steeds groter te worden tegenover Sheya. Ze trekt haar arm los en slaat Sheya in haar gezicht.

‘Nu blijf je eens en voor altijd uit mijn buurt. Ik wil niks weten van jou, als ik iets van Blake wil weten vraag ik het hem!’

Verbaasd kijkt Sheya haar aan en al snel veranderd haar blik in een blik vol haat en snel loopt ze weg van Helena. Helena staart haar na tot ze uit zicht is en kijkt daarna naar haar hand. Ze kan niet geloven dat ze haar heeft geslagen, ook al verdiende ze het. Langzaam loopt ze door naar huis en denkt na over de woorden van Sheya en haar twijfel. Eenmaal thuis aangekomen gaat ze op de bank in de woonkamer zitten en pakt de tablet om haar gevoelens op te schrijven. Om vier uur krijgt ze een berichtje van Lily binnen dat ze om vijf uur welkom is voor het eten.

Snel loopt Helena naar haar kamer en kleed zich om in een zwarte broek en een groene blouse.

Om het af te maken pakt ze de ketting die ze van Blake heeft gehad voor het Halloween feest en doet hem om. Om half vijf is ze omgekleed en heeft ze haar tas ingepakt, daarin zit een kladblok met wat pennen en de tablet. Op het punt dat ze naar buiten wilt loopt ze eerst naar de keuken waar haar moeder bezig is met eten maken.

‘Mam, ik ga er zo vandoor. Wat ben je aan het maken? Het ruikt heerlijk!’

‘Dankje lieverd ik maak nasi voor je opa en oma, die komen ieder moment hier eten.’