Blake voelt zijn woede steeds erger worden tijdens de discussie met zijn oom en tante, het liefst zou hij nu Sheya willen opzoeken en voor eens en altijd laten weten dat ze uit zijn leven moet verdwijnen op wat voor manier dan ook. Hij is er mee eens dat Helena niet meer zonder iemand buiten mag lopen, hij mag haar gewoon niet kwijtraken. Naast zijn woede voelde hij verdriet om Sheya, het feit dat ze zo erg veranderd is breekt zijn hart. Ze was vroeger zo lief en zorgzaam en nu herkent hij haar niet meer. Hij voelde het verdriet van Helena afstralen en wilde dat hij het van haar kon overnemen maar hij is zo bang haar pijn te doen in plaats van te helpen. HIj kijkt om de paar minuten naar Helena en ziet dat ze niet luistert naar het gesprek maar hij ziet de tranen over haar wangen stromen, hij raakt haar even aan in hoop dat ze weet dat hij bij haar is. Tijdens de discussie voelt hij opeens een leegte naast zich en kijkt op, Helena is weggelopen van het gesprek. Blake zucht en schud zijn hoofd in de hoop dat de verwarring wat verdwijnt.
‘Jongens, laten we maar ophouden met deze discussie. We zijn het er over eens dat Sheya tegen gehouden moet worden maar nu moeten we eerst rusten. Blake wil jij zo nog bij Helena kijken of het gaat? Ik ben bang dat vandaag teveel is geweest voor haar,’ zegt Lily vermoeid.
Hij knikt en staat op om weg te gaan wanneer hij een koude rilling over zijn rug voelt gaan en loopt snel richting de trap en rent naar boven. Tot zijn angst ziet hij Helena in de deur opening van haar kamer liggen met haar gezicht onder het bloed, haar ogen die half weggedraaid zijn.
‘Helena!’
Hij voelt zijn hart stoppen door het zien van haar op de grond en het lijkt alsof zijn wereld uit elkaar valt. Hij rent naar haar toe en zakt naast haar op de vloer, hij tilt haar hoofd op en op dat moment zijn haar ogen gesloten en reageert ze niet meer. Angstig schud hij haar door elkaar in hoop dat ze ook op een of andere manier reageert.
‘David! Lily! Help!’ gilt hij met tranen over zijn wangen met Helena’s hoofd op zijn schoot.
Nog geen seconde later staan ze naast hem en kijken vol ongeloof naar Helena. David pakt Blake vast om Lily bij Helena te laten, maar Blake probeert zich uit zijn grip te worstelen.
‘Blake stop, laat Lily erbij.’
Hij laat nu rustig David hem mee trekken en kijkt machteloos toe hoe Helena als dood voor hem ligt. Lily neemt Helena van hem over en begint te voelen of ze haar pols kan vinden, wanneer ze haar hand op haar borstkas legt voelt ze een erg zachte hartslag en het op en neer gaan van haar borst. Lily kijkt de jongens een voor een aan en knikt om te laten weten dat Helena nog leeft.
‘Blake, weet jij wat er is gebeurt?’ vraagt David terwijl hij Blake nog vast houdt.
‘Ik..ik.. kwam boven en ik zag haar zo liggen en ze reageerde niet meer!’
Na deze woorden stopt hij met stribbelen en laat David hem los, Blake zakt weer door zijn knieën en raakt voorzichtig Helena’s wang aan en schrikt dat ze zo koud aan voelt.
‘Lily? Wat is er met Helena?’ vraagt Blake voorzichtig.
‘Geen idee lieverd, maar we gaan voor haar zorgen en we laten haar geen moment alleen.’
Lily pakt Helena voorzichtig op en legt haar weer op haar bed, daarna pakt ze een washandje uit de badkamer naast Helena’s kamer en wast haar gezicht.
‘Zo dat ziet er beter uit, ik kan geen wond vinden dus ik denk dat het een bloedneus was.’
Blake is langzaam opgestaan en knikt ondanks dat hij haar woorden niet hoort, hij pakt snel een stoel uit de kast en gaat naast Helena zitten en pakt haar hand vast.
‘Ik blijf bij haar,’ zegt hij zachtjes.
Lily en David kijken hem bezorgt aan maar lopen langzaam de kamer uit.
‘Ik kom straks nog even bij jullie kijken,’ zegt Lily voordat ze helemaal uit de kamer is gelopen.
Blake geeft geen antwoord op haar en blijft naar Helena staren terwijl de tranen blijven stromen.
JE LEEST
Kind van de nacht
VampireHoi, mijn naam is Helena. Ik ben een kind van de nacht, al bijna 120 jaar. Ik ben niet altijd zo geweest, het gebeurde toen ik 17 jaar was. En dit is mijn verhaal