Mafyanın Kızı Bayan Mafya

Bölüm-29

Gözlerimi açtığımda bir oradaydım ve ayağımda uzun bir zincir vardı. Yattığım yerden kalktım ve kapıya doğru gitmeye çalıştım. Kapıya ulaşmaya az bir mesafe kaldığında daha fazla gidemeyecegimi anladım ve uzanarak kapıyı açmaya çalıştım. Kapı açıldı ama ayağımdaki zincir sayesinde bir yere hareket edemedim. Biraz daha zorladım ama sadece bileğim daha çok acıdı. Ilk yattığım yatağa gittim ve oturup düşünmeye başladım. Nurdan kurtulmaya imkan yoktu çünkü ayağım bağlıydı odada bulunan camın önüne gittim. Dışarıda sadece ağaç vardı. Cami açmayı denedim ama açılmadı. Tam cami kıracağım sırada. Kapı açıldı ve içeri biri girdi. Hiç arkamı dönmeden dışarıyı seyretmeye başladım. O konuşmaya başladığında ise şaşkınlıkla arkamı döndüm

Deniz:Yaa damla mafya olma yolundayım ama benden kacamiyorsun.

Damla:Neden beni kaçırdın?

Deniz:Biliyorsun tam bir buçuk yıldır peşindeyim ama beni takmıyorsun. Ben de benim olanı kaçırdım.

Damla:Benim bir sevgilim var deniz.

Deniz:Biliyorum onunla öpüştüğünü de gördüm.

Damla:O zaman neden kaçırdın?

Deniz:Anlamiyormusun sen benimsin.

Damla:Ben bir mal değilim beni sahiplenemezsin.

Deniz arkasını döndü ve yürümeye başladı. O odadan çıktıktan sonra içeri bir adam girdi. Elinde yemek tepsisi vardı. Tepsiyi yatağın yanındaki masaya koydu ve bir şey demeden çıktı. Ben de gittim ve yemeğe baktım. Et vardı. Karnım aç olduğu için eti yedim ve ellerimi sildim. Çok düşünceli arkadaş tepsiye bir de ıslak mendil koymuştu. Tepsiyi aldım ve kapıya gittim. Gidebildiğim kadar gittim ve kapıyı açıp bağırdım.

Damla:Tepsiyi almiyacakmisiniz?

Bir adam geldi ve tepsiyi alıp kapıyı kapattı ve gitti. Ben de yatağa oturdum. Ardanın ve egelerin beni bulabileceğini ve denizin de bir şey yapmayacağını bildiğimden beklemekten başka birşey yapmadım. Bir süre ayaklarımı kendime çekip öylece oturdum. Bir süre sonra ise tuvaletim geldi ve kalkıp kapıya gittim. Kapıyı açıp

Damla:Deniz çıkar şu zinciri.

Dedim. Deniz de cevap olarak.

Deniz:Sus ve otur.

Dedi. Ben de yine bağırdım.

Damla:Tuvaletim geldi.

Deniz:Of of.

Deniz geldi ve zinciri çözüp kolumu tuttu ve sürüklemeye başladı. Bir kapıyı açıp beni içeri itti ve kapıyı kapattı. Tuvaletini yaptıktan sonra kalabileceğini bir yer olup olmadığına baktım ama bir tane bile cam yoktu. Sifonu çektim ve kapıyı açtım. Deniz yine kolumu tutup sürükleyerek odama geri götürdü ve ayağımı bağladı.

Damla:Bence buna hiç gerek yok konuşarak cozebiliriz.

Deniz:Sen beni kabullenene kadar Burda bu şekilde duracaksın. Ve hiç umutlanma egeler seni Burda asla bulamaz.

Damla:Egeler bulamazsa Arda bulur ve beni kurtarır.

Deniz:Sevgilini de kaçırdık sadece anın kadar rahat koşullarda değil biraz dövülüyor o kadar.

Damla:Tek gitsen ağzını yüzünü dağıtır Arda.

Deniz:Beni kızdıracak davranışlarda bulunmam ardacik için kötü olur.

Damla:Bak ardayı sal ben Burda kalayım bana birşey yapmaz sin.

Deniz:Hayır.

Damla:Bak Burda kalabilirim sadece onu sal.

Deniz:Eğer onu salarsam gider herkese nerede olduğunu söyler.

Damla:Onunla konuşmak istiyorum.

Deniz:Bu mümkün değil.

Damla:Lütfen deniz sadece seni sevdiğim zamanların hatrına.

Deniz:Sadece beş dakika.

Damla:On.

Deniz:Altı.

Damla:On.

Deniz:Tamam ama sadece on dakika.

Damla:Saol.

Deniz zinciri çözdü ve beni kolumdan tutarak aşağı bir yere indirdi. Bir odaya girdiğimizde hiç bir pencere olmadığı için ışığı yaktı. Arda tam ortada bir sandalyede bağlıydı. Yanına gitmeye çalıştığımda deniz kolumu tuttu.

Deniz:Çabuk ol.

Damla:Tamam. Sen kapıda bekle.

Deniz çıkıp kapıyı kapatınca ardanın yanına yaklaştım. Kafası aşağıdadır. Kafasını tutup kaldırdığımda yüzünün morluklar içinde olduğunu gördüm. Kaşı ve dudağı da patlattı ve kan akıyordu. Arda gözlerini açtığında beni görünce biraz şaşırdı.

Arda:Kaç nurdan kaç Melis.

Damla:Deniz bana birşey yapmaz.

Arda:Deniz kim?

Damla:Eski sevgilim okulun bodrumunda başka bir kızla görünce terketmistim.

Arda:Peki seni niye kaçırdı?

Damla:Hala sevdiğini söylüyor.

Arda:Uyuz oldum.

Damla:Boş ver sen onu uyumuşum onu söyle.

Arda:Ellerim salık olsa gösterirdim ben onlara.

Damla:Bak denizle seni salması için konuşulan sadece bir söz vermeni istiyorum.

Arda:Ne sözü?

Damla:Seni aldıklarında benim Burda olduğumu asla ama asla kimseye söylemeyeceksin.

Arda:Olmaz.

Damla:Peki o zaman ben de kendime zarar vereyim nasıl fikir?

Arda:Hayır.

Damla:Ben bir şekilde çıkarım nurdan ama seni almazlar o yüzden bana söz ver.

Arda:Ama

Damla:Ama yok Arda nurdan gitmek zorundasın.

Arda:Ama ben seni kurtarmayı denerim.

Damla:Denemeyeceksin. Hatta unut beni.

Arda:Seni bulurum ve kurtarırım.

Damla:Arda beni bulmaya calismiyacaksin.

Arda:Neden?

Damla:Çünkü senin başına bir şey gelsin istemiyorum.

Arda:Sen nasıl çıkacaksın burdan?

Damla:Deniz bana birşey yapmaz.

Arda:Tamam ama yine de dikkatli ol.

Damla:Söz ver.

Arda:Söz veriyorum.

Arda söz verdikten sonra ona sarıldım ve öpüp geri çekildim.

Damla:Beni bekle tamam mi seni burdan ben çıkarıcam.

Arda:Tamam.

Ardayı baktıktan sonra kapıyı çaldım. Deniz de beni kolumdan tutup odadan çıkarttı.

Damla:Söz verdi onu sal.

Deniz:Neden bileyim doğru söylediğini?

Damla:Beni bilmiyormuş gibi konuşuyorsun. Yalandan nefret ederim.

Deniz:Tamam ama eğer birine haber verirse ve ya seni kurtarmaya çalışırsa onu sen öldürürsün.

Damla:Tamam. Ama bir şartım var onun evine kadar düzgün bir şekilde ulastirildigindan emin