TESADÜF

4.Bölüm

Melinda Helfer kocasının çalışma odasının kapısını çalıp içeriye girdi.Robert Helfer karısını görünce gülümseyerek uğraşmakta olduğu belgeleri bir kenara bıraktı.

Melinda çalışma masasının önündeki sandelyeye geçip bakışlarını kocasına çevirdi.

-''Katy erken döndüğümüzü görünce çok sevinecek.Daha üç hafta olmasına rağmen çok özledim onu.'' 

Bunun üzerine kocası yüzüne bir gülümseme kondurdu.

-''Onunda en az senin kadar özlediğine şüphem yok hayatım.''.

Melindanın yüzündeki buruk gülümseme yerini sevgi dolu bir sırıtışa bıraktı.Sesindeki yumuşak tını fark ediliyordu.

-''Katy çok özel bir çocuk değil mi Robert?'' 

Robert karısının sarf ettiği soruyu duyunca gülümsemesi genişledi.Sesi alay doluydu.

-''Çok özel bir genç kız dememiz daha doğru olur.Sen ne kadar kabullenmek istemesende yirmi bir yaşına girecek Katy.'' 

Melinda da içten içten kocasına hak veriyor ama belli etmiyordu.Katynin evlenme çağı gelmişti ama onun yanından ayrılmasını istemiyordu.Kız kardeşinin emaneti olan bu güzeller güzeli çocuğa içten içe bağlanmıştı.Kaldı ki gerçeklerden kaçamazdı.Katy önünde sonunda evlenecek bir yuva kuracaktı.Melinda onun için endişeleniyordu.Mutluluğunu istiyordu ama Katyye layık bir eş adayı bulmak kolay olmayacaktı.

Yürekli,gururlu,zeki,güzel..

Katyyi düşününce ilk bu sıfatlar geldi aklına Melindanın.Ama bunların hepsini gölgede bırakan bir özelliği vardı.Tüm insaları sınıf ayrımı yapmadan sevebilecek koskoca bir kalbi vardı.Bu yüzden çevresindeki insanları adeta kendine hapsediyordu.

Bunları düşünürken yüzüne koskoca sevgi dolu bir gülümseme yayıldı.Kocasına bakmakta olduğunun farkında değildi.

Kocası bu sevgi  dolu gülümsemeyi üzerine alınmıştı belli ki.Yüzüne çapkın bir sırıtış yayılmıştı.

-''Kocanın ne kadar yakışıklı olduğunumu düşünüyorsun hayatım?'' 

Melinda bunun üzerine düşüncelerinden uzaklaştı.Yüzündeki ciddi ifadeyi korumaya çalışıyordu.

-''Hayır''

Bu cevap karşısında kocasının suratındaki ifadeyi merak ediyordu.

Kocası hiç istifini bozmamıştı.

-''Peki bana bakarken öyle sevgiyle gülümsemenin nedeni neydi ?'' 

Melinda yüzündeki ciddiyeti daha fazla koruyamayrak sevgi dolu bir gülümseme yerleştirdi suratına.

-''Kocamın sadece ne kadar yakışıklı olduğunu  düşünmüyordum.Onu ne kadar çok sevdiğimi de düşünüyordum.''

Robert duydukları üzerine yüzündeki gülümsemeyi genişletti.Ses tonu tehlike varmış gibi çıkıyordu.

-''Kocanda seni seviyor hayatım.Ama biz bu sevgi selinde boğulmadan önce hemen çıkıp hazırlanmaya başlasan iyi olacak.Yoksa ömrümüz Katynin bizi son kez görmesine izin vermeyecek.''

Melinda kocasının söylediklerini işittiğinde kahkahasını tutamadı.Yüzüne oyunbozan bir gülümse yerleştirdi.

-''Haklısın galiba.Gözüm açık gitmek istemiyorum öbür tarafa'' 

Söyleyeceklerini bitirdikten sonra ayağa kalkıp avucunu öptü.Ardındanda kocasına dönerek avucunu açıp üfledi.Odadan çıkıp kapıyı kapattı.Bu onların vedalaşma şekliydi.

Robert karısının az önce oturduğu boş sandalyeye sevgi dolu gözlerle bakıyordu.Karısının mutluluğunu Katyye borçluydu.Yıllar önce kaybettikleri bebeklerinin boşluğunu doldurmuştu Katy.

Evlendikten bir sene sonra Melindanın hamile olduğunu öğrenmişlerdi.Hamilelik sürecinde hiçbir sorun yaşanmamıştı.Annede bebekte gayet sağlıklıydı.Ama hiç beklemedikleri bir zamanda Melindanın sancısı başlamış ve hemen doğuma alınmıştı.Henüz çok erkendi.Daha altı aylık bile olmamıştı hamileliği.Doğum gerçekleşirken Melindanın attığı her bir çığlıkla resmen ölüp ölüp dirilmiş.Bildiği ne kadar dua varsa hiç durmadan okumuştu.

Çığlıklar kesilince içini bir korku kaplamıştı.Onları kaybetmekten korkuyordu.Odaya girip neler olup bittiğine bakmamak için zor tutmuştu kendini.Gücü tükenmişti.Aslında daha herşey yeni başlıyordu.Bunu odadan çıkan doktorun yüz ifadesinden anlamıştı.Kulakları doktorun söylediklerini işitmiyordu sanki.Çevresindekilerin tesellileri ağızlarını kıpırdatmalarından ibaretti sadece.

Bir iki saat sonra odaya karısının yanına girmişti.Karısının donuk hiç birşey hissetmeyen suratı karşısında şaşırmıştı.Ağlamasını bekliyordu şüphesiz.Ona yaklaşmaktan korkuyordu.Ne söyleyeceğini bilmiyordu.Bir süre hiç birşey söylemeden ayakta bekledi.

Ardından karısının yanına gidip yatağın kenarına oturdu.Karısının ellerini avuçlarının içine alıp sıktı.Sesindeki acı baş gösteriyordu.

- ''Bir kez daha bunu sana  yaşatmayacağım.Asla sevgilim''

Bunun üzerine karısı feryat içinde ağlamaya başladı.Onu durdurmadı.Karısı ağlamaktan bitap düşene dek el ele durdular.

Karısının o dönemlerde yaşadığı şoku hayatı boyunca atlatamayacağını düşünmüştü.Hayata küsmüştü adeta.Ama sonra üç yıl içerisinde Katynin anne ve babasının at arabasıyla uçurumdan yuvarlanıp öldükleri haberi gelmişti.

Katynin en yakın akrabaları olarak ona sahip çıkmaya karar vermişlerdi.O ufacık çocuk evlerine gelince herşey değişmeye başlamıştı.Hayata tutunmalarını sağlamıştı.Bu yüzden Katynin üstüne titrer ve evlatları gibi severlerdi onu.

Geçmişteki kötü anıları düşünmeyi bırakıp hazırlanmak için odasına çıkmaya karar vermişti.Kızını çok özlemişti.Bir an  önce yola çıkmak istiyordu.Masadan kalkıp odadan çıktı.