Merhaba arkadaşlar :) Bölümü tamamlayıp yazdım fakat bir değişiklik yapıp bu bölümü Katynin ağzından yazmaya karar verdim.Böylece hissettiklerini daha iyi aktarabilirim diye düşündüm.Umarım becerebilmişimdir :))
Öpüyorum ve iyi okumalar diliyorum !
KATY
Merdivenler son bulduğunda önümüze çıkan büyük koridora adım attık.Brain önüme geçip soldan ikinci kapıyı açtı.Burası onun odasıydı.İçeriye girmemiş olsam dahi kapı açıldığında burnuma dolan erkeksi kokusunu hissettim.İçeriye geçip kenara çekildiğinde benimde girmemi beklediğini nihayet farkına vardım.
Daha fazla bekletmemeye karar vererek aceleyle içeriye girdim.Dizlerimin titremesini ve gözümün önüne gelen kötü hatıraları defetmeye çalışarak,şöminenin önündeki ikili koltuğa geçip oturdum.Yoksa daha fazla dayanamayıp yeri boylayacaktım.
Koltuğa geçip oturduğumda gözlerimi şömineye diktim.Aslında Braina bakamıyordum.Bakışlarımız kesiştiğinde yoğun bir utanç hissediyordum.Bu duygu korku kadar hapsetmişti bedenimi.Bu yüzden davranışlarım kaskatıydı.
Bir süre sessizlik içinde sadece şömineye diktim gözlerimi.Ta ki yanımda bir kıpırtı hissedene kadar.
Dönüp oturduğum koltuğun boş kalan tarafına baktığımda karşılaştığım bir çift yeşil gözle yerimden sıçramamak için kendimi zor tuttum.Tam kafamı tekrar şömineye çevirecekken çenemi avuçlayan elleriyle girişimim bölünmüş oldu.
-''Bana bak Katy.''
Söyledikleri üzerine gözlerimi onun gözlerine odakladım.Bakışlarındaki şefkat kalbimi paramparça ediyordu.Böyle davranmamı haketmiyordu.Bunu biliyordum.Ama benim elimde olan bir şey yoktu.Kendime söz geçiremiyordum.Korkularımı bir kapana kıstıramıyordum.
Lanet olası korkularımı!
Brainın sesini tekrar duyduğumda düşüncelerim bölündü.
-''Korkuyor musun?''
Bu soruyu ifadesiz bir ses tonuyla sormuş olmasına rağmen bakışlarındaki endişeyi gizleyemiyordu.
Ses tonumun inandırıcı olmasını dileyerek ''Hayır.'' dedim.
Dudakları yukarıya kıvrıldı.Ellerini omuzlarıma koyup beni kendisine çekti.
-''Deliler gibi korkuyorsun sevgilim.Ama korkman için hiç bir sebep yok inan bana.Şimdi söyleyeceklerimi iyi dinle olur mu?''
Merakla hemen kafamı salladım.''Dinliyorum.''
-''O gece aramızda yaşananlar insanca değildi.Sadece benim nefretimin,öfkemin dışa vurumuydu Katy.Sevişmek kavramıyla yakından uzaktan alakası yoktu.Bu gece yaşayacaklarımız ise tamamen benim sana hissettiğim güzel duyguları barındıracak sevgilim.Senin canını asla acıtamam.Asla.Anladın mı?''
Haklıydı.Eğer böyle söylüyorsa ona güvenmeliydim.Sorusuna kelimelerimle değilde davranışlarımla cevap vermek istiyordum.Karşımdaki şefkatli,yakışıklı adam bunu hakediyordu.
Ellerimle çenesini avuçlayıp,pürüzlü yanaklarını okşadım.
-''Teşekkür ederim.''
Ardından ayağa kalkarak elinden tuttum.Bir anda elimi mengene gibi kavrayıp beni kucağına çekti.Dudaklarını dudaklarıma yakınlaştırıp,küçük bir öpücük kondurdu.Ardından da ayağa kalkıp koca yatağa doğru ilerledi.
Yavaşça beni yatağa bırakıp,oda üzerime uzandı.Ellerini omuzlarımın iki yanına dayayıp,dudaklarını dudaklarıma bastırdı.O kadar yavaş ve yumuşaktı ki hareketleri.Şu dakikada bile kendimden geçmeye başladığımı hissedebiliyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TESADÜF
RomanceKorkuyordum.Ama bu korkunun sebebi o içime girerken çekeceğim acı değildi..Onu memnun etmek istiyordum.Yanlış bir şey yapmak istemiyordum.Üzerime doğru uzandı.Bunun üzerine gözlerimi kapadım.Gözlerimi kapamamla onun alnını alnımda hissetmem bir olmu...
