Broken Heartz

Hoofdstuk 46.

~ Villa Ling ~
Aiden, Candy, Will en ik kwamen de hal in en ik voelde meteen twee armen om me heen. "Clyde?" Vroeg ik. "Ja, wat is er?" "Ik.. Ik ben blind." "Hoe zo? Wat is er gebeurd?" Klonk het redelijk paniekerig. Ik legde het uit en Clyde zuchtte opgelucht. "Gelukkig alleen je zicht en niet je haar of iets." Hij begon te lachen en ik volgde snel.

Candy pov.
Will en ik waren naar de keuken gegaan en ik keek Will serieus aan. "Heeft het wijwater veel schade aangericht..?" "Alleen een paar littekens. Eentje langs je wang, een sikkelvormige langs je neusbrug en je ene oor is een beetje ingekrompen." Ik vroeg onzeker: "Je vindt me toch nog wel.. mooi?" En ik keek weg. Will legde zijn hand op mijn wang en draaide mijn hoofd naar hem toe. "Natuurlijk!" Zei hij met een grote glimlach en gaf me een korte kus op mijn mond.

??? pov.
Ik liep door het woud tot dat ik een wegwijzer tegenkwam.
Aan de linkerkant stond "Drakendorp" en op het rechterbord waren de letters niet goed meer leesbaar, want deze was erg gehavend.
Normaal gesproken zijn draken dol op goud en andere juwelen. Dat is precies wat ik zoek. Ik liep die richting fluitend in. Hoe verder ik kwam, hoe dichter ik bij de toren kwam die ik boven de bomen uitzag. Na elke meter die ik liep, werd ik nieuwsgieriger en niewsgieriger. Ik kon mijn nieuwsgierigheid haast niet meer onderdrukken, dus ging ik voor de snellere optie. Eentje waarvoor ik niet over het met boomwortels bezaaide pad hoefde te struikelen.
Zwarte veren verschenen razendsnel over mijn lijf. Ik zag de wereld voor mijn ogen groter worden. Mijn mond vervormde in een snavel en ik vloog op. Ik zoefde over de bomen en kwam sneller dichterbij dan eerst.

~ Drakendorp ~
Ik ging zitten op een dak van een kraampje op de markt, keek rond en spotte een goudsmid. Als kraaien konden lachen zag het er vast vreemd uit, maar ik lachtte wel van binnen. Toen ik op de grond landde, uit het zicht van de mensen, veranderde ik in een muis en schoot ik achter iemand aan de goudsmid binnen. Nu wachten tot de nacht en dan kan ik toeslaan..