Broken Heartz

Hoofdstuk 3

Ik heb er geen spijt van dat ik mijn broers heb achter gelaten voor haar. Zolang ze haar hoektanden maar niet in mijn nek zet, ben ik voorlopig gelukkig genoeg. Ik wil niet eindigen als die talloze onschuldige mannen die hadden moeten lijden door haar.

Nixie Pov.
De kus leek uren te duren, wat ik het liefst niet voorbij wou laten gaan. Hij leek in gedachten, want ik voelde zijn arm slapper worden om me heen. Ik deed langzaam mijn hoofd terug. Hij opende zijn ogen en ik keek weer in zijn mooie bruine ogen. Zonde als die rood zouden worden, zonde. Tenzij... Nee, ik bijt hem niet. Nog niet in elk geval. Ik zag de zon opkomen. "Ik moet gaan, maar wil jij naar je broers, of bij mij blijven?" Hij zei:"Ik kan beter naar mijn broers toe, ze maken zich vast zorgen." "En kan Borkoff het niks schelen dat je op zijn boog hebt gestaan?" Clyde keek me diep in mijn ogen aan en zei:"Maak je nou maar geen zorgen." Ik knikte en gaf hem een kus op zijn mond, tegelijkertijd teleporteerde ik hem naar de Marcus-tank. Toen ik in de koets van mijn broer Meijer aankwam, stond hij al te wachten. "En waar was jij gebleven?" Vroeg hij, nya vroeg, hij schreeuwde het eigenlijk. "Sst, Scarlet slaapt." Zei ik zacht met brutale ondertoon. "Je bent dan misschien mijn zusje, maar je blijft en bent een brutale vlegel." Zei hij dreigend. "Is Meijer nog steeds jaloers dat ik vooral Aidens gewoontes heb overgenomen en niet die van jou?" Zei ik poeslief met prikkeldraad. "Ik weet pas echt zeker dat je ziek bent in je hoofd als je een Marcus hier naar binnen neemt." Zei hij en hij schudde zijn hoofd afkeurend. "Ik heb in ieder geval geen bijt-angst!" Schreeuwde ik nogal geïrriteerd en ik ging mijn kist in. En zoals gewoonlijk had ik weer nachtmerries na een ruzie met Meijer. 

Ik liep over een markt met mijn baljurk en mijn kanten, zonbestendige paraplu. Ik zag genoeg mensen, maar het vreemde was dat al mijn slachtoffers er ook liepen. Even later ging ik uit de menigte en zag ik Clyde. Hij was niet alleen, maar met een vrouw. Ze zoenden en later keek ze me met een grijns aan. Zo'n grijns van: Hij is van mij! En hij zal nooit van jou zijn!  Hij keek me aan en zei:"Wat moet ik nou met een vampier als ik niet eens eeuwig kan leven? Ik neem liever iemand van mijn eigen soort." 

Ik schrok wakker en stootte mijn hoofd tegen de deksel van mijn kist. Argh! Die kwam harder aan dan ik dacht. Meijer moest eens weten.  Ik ga inderdaad een Marcus hierna toe nemen, so what? Mijn leven, mijn keuzes. Ik ben oud genoeg om voor mezelf te beslissen. Idiote Meijer! Ookal is hij ouder, ik maak mijn eigen keuzes!