Broken Heartz

Hoofdstuk 17

"Oké dan."

~Flashback~
"Wat wou je me vertellen?" Christopher keek me vragend aan. "Nou, uhm..." "Vertel dan, het kan vast niet zo erg zijn." "Ik weet het al twee weken." "Wat weet je al zo lang?" "Dat we een kleine krijgen." "Bedoel je dat we zo'n jankend mormel krijgen?" Ik knikte schuldig. "We moeten der vanaf. De trap zou goed werken als ik je er vanaf duw." Ik schudde mijn hoofd en zei:"Ze heeft recht op leven, Chris!" "Je krijgt 3 weken, als het niet weg is, dan vertrek je maar!"

2,5 week later...
Chris heeft gelijk, ze moet weg. Maar pas als ze leeft. En wat kan mij 't schelen dat meneer me eruit gooit? Alsof ik in de goot beland! Ik heb altijd mijn broers nog. Ojah, mijn broers. Ze vermoorden me als ze erachter komen...
Ik vluchtte die nacht en toen ik beviel van Candy, had ze al felpaars haar. Ze deed me aan snoep denken. Vandaar haar naam. Ik bracht haar naar een goede vriend van mijn vader, een halfvampier die zelf ook een zoon had. Dus hij wist wat hij met haar aan moest. Ik niet, als 83-jarige vampier ben je nog aardig jong. Mijn vader had beloofd niks tegen niemand te zeggen. Mam had het snel door dat er iets was, ook zij beloofde het om niks te zeggen."

"En waarom dacht je dat we je zouden vermoorden?" Vroegen Aiden en Meijer tegelijk. Ik haalde mijn schouders op. "En die Chris, waar is hij nu?" Aiden vroeg het alsof hij wraak wou nemen voor mij. "Aiden, ik regel 't zelf wel." Clyde was de hele tijd stil geweest, ik keek hem aan en vroeg:"Kan het je uberhaupt wat schelen wat er is gebeurd?"