Broken Heartz

Hoofdstuk 11

Clyde Pov.
Ze lag nog te slapen tegen mij aan. De afgelopen nacht was geweldig! Daar was ze vast vermoeid van. In elk geval wist ik zeker dat ze van me hield, bij die andere gasten die ze vermoord had, ging ze nooit zo ver. Mijn twijfels dat ik ook een "hapje" was, waren verdwenen. Ik zag wat opgedroogd bloed aan mijn schouder zitten. Ohja, ze had me gebeten. Ik bekeek mijn lichaam en zag dat deze wel erg bleek was. De kleren die verspreid over de grond lagen, herrinerden me dat we nog steeds zonder kleren in bed lagen.
Ik voelde een hand die over mijn gezicht streek. Ik keek in de richting van waar de hand wegkwam en keek in haar bloedrode ogen. Het schattige was, was dat ze nog steeds heel slaperig keek. "En?" Vroeg ze. "En wat?" Ze grijnsde en zei:"Hoe beviel het je?" Ik zei zacht:"Het was meer dan geweldig..." Ze gaf me een kus en ging aan de zijkant van het bed zitten. Ze stond op en deed een grijzige jurk aan. "Ik ga wat te drinken halen." Zei ze en ze liep de kamer uit.
Ik lag nu alleen in eigenlijk haar bed. Of nouja, ons bed. Ik ging ook aan de rand zitten en pakte mijn broek van de grond. Mijn riem waar normaal gesproken de boksbeugels aan horen te zitten, was leeg. Ik keek rond en zocht tussen de kleren. "Wat zoek je?" Vroeg haar stem. "Mijn boksbeugels." Zei ik half geïrriteerd. "Ooh." Was het enige antwoord. Ik draaide me om en besefte me dat ik nogsteeds geen broek aanhad. Ze zette twee wijnglazen bloed neer op één van de nachtkastjes en liep naar me toe. "Ik geloof dat je je broek bent vergeten." Zei ze met een grijns en gaf me weer een kus. Ik deed mijn armen om haar heen en sloot even mijn ogen. "Broek?" Zei ze zacht en weer met een grijns. Ik knikte en zei ook met een grijns:"Waarom ookal weer? Of bevalt je 't niet wat er hangt?" "Het bevalt heus wel, maar ik verwacht dat die zombie zo terugkomt." Ik knikte, liet haar los en trok mijn broek aan.