DÜZENLENECEK 4.bölüme kadar düzenlendi. 5.bölüme geçtiğinde bağımsız gelebilir
Aksiyon #1. 17.04.2017
Mizah #34. 19.12.2017
Unutmak etiketi ile 1. 24.05.2018
Cadı ve canavarın hikayesi:
Karanlıkta yaşayan biri için
Aydınlık ne kadar yakın olabilir...
Uyandığımda otobüste Araf hocayla tek kaldığımı gördüm. Karşı koltuğa kafasını yaslamış beni izliyordu.
"Herkes nerede?" Yüzüne bakmayarak sordum. O da benim aksime yüzümün her bir zerresini ezberlemeye çalışır gibi bakıyordu.
"Çıktılar" Gerçekten mi? Der gibi bir bakış atıp
"Beni niye uyandırmadılar?" Diye sorup yerimden kalktım. O da yerinden kalkarken
"Ben dedim uyandırmayın diye, oldu mu?" Ona daha fazla bakamayarak kapıya yöneldim. O da arkamdan gelerek önüme geçti.
"Ali bir kere sizinle bırakmaz beni" dediğimde yüzümü ifadesizleştirmeyi çalışıyordum.
"Demek ki bırakıyormuş seni bana ve şöyle bakma bana" Üzgün bir şekilde söylediğinde sanki kalbimi bıçaklıyorlar gibi hissettim.
"Ben eve gidiyorum. İyi geceler" diyerek otobüsün kapısından çıkıp valizimle yürümeye başladım. Kolumdan çekilmemle Araf hocanın arabasına binmem bir oldu. Valizimi bağaja koyup geldiğinde arabanın kapısını açıp sürücü koltuğuna yerleşti.
"Sence seni bu saatte tek başına evine gönderir miyim?" Diyip dudağını büzdüğünde gerçekten çok komik olmuştu ve ben dayanamayıp kahkaha atmıştım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bana bakıp tebessüm ettiğinde toparlayarak önüme döndüm.
"Kaç bakalım acaba nereye kadar kaçacaksın? "
"Kaçabildiğim yere kadar "diye kısık sesle söylendim.
"Ne dedin duyamadım? " Merakla sorduğunda
"Hiç " dedim. 'İ'leri uzatarak söylediğimde arabayı çalıştırarak yola çıktık. Araf hoca tam ağzını açıp konuşacakken elimi radyoya uzatıp açtım ve hemen sırtımı koltuğa yasladım. Söyleceği kelimeyi yutmuştu. Radyoda reklam vardı ve hemen bitmiş bir şarkı çıkmıştı.
"Ah ne zormuş bitsin demek, Hala severken seni, Dudaklarını öpmemek, Bir yabancı gibi. "Radyoya uzanıp değiştirecekken elimi nazikçe itekleyip
"Ben bu şarkıyı seviyorum kalsın" diye söylediğinde kafamı pencereye çevirip dışarıyı izlemeye karar verdim. Fatma zaten yeterince güzel söyleyip beni yaralaması yetmiyormuş gibi Araf hoca da Fatmaya eşlik edince bu güzel şarkı işkence gibi gelmeye başlamıştı.
"Bilirsin ayrılık konusunda, İyi değiliz ikimizde, Bir kıvılcım yeterdi her zaman, Koşup geri dönmemize,
Değmesin ellerimiz, Buluşmasın bu gözler, Yine erir gideriz, Unutulur yeminler.
Biz hiç beceremedik sevmeyi de Terk etmeyi de. Aşk kokan dudakların karşısında direnmeyi de
Biz hiç beceremedik sevmeyi de Terk etmeyi de Aşk dolu mısraların karşısında direnmeyi de.
