CHAPTER ELEVEN
“Hmm…"
“Alex, bangon na anak.”
“Hmmm…”
“Anak, late ka na. Bangon na. Alasais na ng umaga.” Niyuyugyog ako ni Mama.
“Hmmm… 5 minutes pa ulit, Ma.”
“Kanina mo pa yan sinasabi eh. Nakakatatlo ka na. Lunes pa man din anak. May flag ceremony kayo di ba?”
“Lunes? Hmm… (yawn). Anong oras na ulit?”
“6:10 am.”
“Ah, 6—ANO??” napabalikwas ako ng bangon kaya nasubsob ako sa lapag kakamadali.
Shete! Late na ko!!!
“Hala. Hala. Hala.” Naligo na ako tapos nagbihis tapos dinampot ko na yung bag k na hindi ko nagalaw buong sabado’t linggo. Nice. Distraction talaga ang mga kuya ko. Kahit kelan.. Hehehe.
Bumaba na ako sa kusina. Nandun na pala silang lahat Pati si Papa.
Napahinto naman ako kasi lahat sila nakatingin sakin.
“Good morning?”
Balik sila sa kain.
“Aga mo ah, bunso. Di ba may pasok ka pa?”
“Oo. May flag ceremony pa nga yan eh.”
“Hehehe. Oo nga po eh.” Nanguha na lang ako ng isang hotdog tapos pinalaman sa may slice. Tinakbo ko yung sapatos ko na nasa labas ng bahay. Habang nagsusuot ng sapatos, ngumunguya ako. Pagbalik ko sa kusina, dinampot ko na ung bag na naiwan ko at tinungga yung gatas ko.
“Okay, bye guys!”
Nagkiss ako kila Mama at Papa.
Aalis na sana ako eh kaso umapila sila Kuya.
“Teka, pano kami?”
“Hahahaha. ‘Lalaki niyo na naghahanap pa kayo ng ganun? Hahaha.”
“sige na. Hindi naman lagi lagi na nalalambing namin ikaw eh.”
“Oo nga.”
“sige na nga. Pagbigyan. Baka umiyak na eh.”
Lumapit na ako at hinug ko sila isa-isa. Kiniss naman nila ako sa noo tsaka sa cheeks. Binulong ko sa kanila to…
“Love you guys. Best weekend ever.”
Tapos nagsmile ako and left.
Nakasalubong ko naman si Kuya Xander sa may terrace.
“Kuya!”
“oh? Alis ka na?”
“Yup.”
“ghe, ingat ka hah!”
“Opo. Kuya.”
“oh?”
Yumakap na ako sakanya bago pa makaangal.
“Ingit ka dun hah.”
“Opo. Ikaw din Kuya. Maraming trahedyang nangyayari kahit na baga sa bahay lang.”
“Hmm…” pagsang-ayon niya
“Alam mo Kuya, mamimiss ko to.”
“Ako din. Sana laging ganito kasaya noh?”
“Oo nga eh. Kaso okay na rin to.. Nakakauta din yung laging masaya eh. Di ka masasanay sa lungkot at dilim.”
“Lagi ka naman kasi nega eh. Dapat think positive.”
BINABASA MO ANG
The Eighteenth Heart
Teen FictionPeople leave... Things change... Happiness is spent... Hate interchanges with love... This is just an ordinary story of an ordinary person. A person who might just be beside you but you don't see them at all. Kasalanan mo na yun. Di mo nakita agad e...
