The Eighteenth Heart

Chapter Thirty-Five

CHAPTER THIRTY-FIVE

“Ayaaaaan naaaa!!!”

Ang daming zombie… ghe, fight! Go, Alex!

Nanguha daw ako ng isang malaking paa ng baka galing sa purse ko. Tignan natin ngayon kung hindi kayo sumunod! Whahahaha! Naging sunud-sunuran ko nga ang mga zombie.

Binuhat nila ako, iniupo sa isang trono at pinatungan ng korona. Ginawa nila akong queen! Omg! Teka… Nasan ang king? Lumingon ako sa kanan para makita na nakamascara ang katabi ko. Napatayo naman ako sa gulat. Siya siguro yung hari.

Inilabas ko ang espada ko galing sa bulsa ng gown ko. Nakagown pala ako? Oh, nasan na ang mga dakila kong tagasunod?

Ibinalik ang atensyon ko sa hari, kaso nawala na rin eh. San sila nagpunta? Naglakad-lakad ako.

“Ay, tekla.” Natalisod ako sa isang ugat ng puno. Pagtingin ko, abot langit yung puno. Inakyat ko nga hanggang taas. Wow, ang ganda naman dito sa ulap. Hawak-hawak ang espada ko, pinuntahan ko ang isang napakalaking bahay sa may candy forest. Grabe, ang sarap ng chocolate sa chocolate falls!

Pagkarating ko sa malaking bahay, napansin ko na kahawig niyon ang bahay namin. Pinasok ko ito.

“Mama? Dad? Mga Kuya?” walang sumagot. Tinignan k na ang buong bahay pero wala eh. Pumasok ako sa kwarto ko. May tao.

“Hu u?” tanong ko sakanya, nakatutok ang espada ko sa direksyon niya.

“Gumising ka na sa katotohanan, Alex.” Nakatalikod siya pero familiar ang boses niya.

“Sino ka? Bakit kilala mo ko? Humarap ka!”

“Gising na, Alex… oras na para gumising ka..”

“Humarap ka sabi eh!”

“Gising na, Alex…” nilapitan ko siya at himawakan sa may balikat ng dahan dahan dahil ayaw niya akong harapin.

“Gising!”

“Aaaahh!”

*Pak*

“ARAY!”

“OUCH!”

Nang hinarap ko siya sa akin, isang malaking mukha ng teddy bear ang bumungad sa akin kaya napatili ako at napabangon bigla. Maling-mali pala, nauntog ako sa noo ng di malamang nilalang at napahawak kami pareho sa noo namin.

I breathed out easy nung malaman kong panaginip lang pala yun.

Kaso nagwala naman yung puso ko nung marealize ko kung anong nangyayari.

“U-Umaano ka na naman sa kwarto ko??” tinulak ko si James palayo sa pagmumukha ko.

“Ouch” hinihimas-himas niya yung noo niya. “I knew that you had such a hard head, but I didn’t know that you were that hard-headed.”

“You’re not making any sense, James. Answer my question! Umaano ka sa kwarto ko? Ulit?!”

“Chill! I came here to wake you up.” He sat on my bed. “Tanghali na kaya.”

“It’s Saturday. I can wake up whenever I want to wake up.” Nagtalukbong ako ng kumot.

“Not unless you have a date to go to.”

“Date?!” napaupo ako sa kama ko at nabato ko ang kumot sa paanan ko. “Anong pinagsasabi mo?”

“Mum wants you at our house. She sent me here to get you right before I found out that you were still sleeping. God, I think you were drooling.”