The Eighteenth Heart

Chapter Sixteen

CHAPTER SIXTEEN

“Alex!”

Napatinggala ako sa Kuya Xander ko na kapapasok lang ng kusina.

“napapano ka?”

I shrugged.

Truthfully? Di ko na alam kuya… di ko na alam…

“Wla naman. Bakit po ba Kuya?”

“Eh tignan mo kaya yang itsura mo sa salamin. Parang kang nawalan ng bahay; lumang sando, gulo-gulong buhok, nakakunot na noo tsaka—teka lang, boxer shorts ko ba yan???”

“Ay, sayo pa la to. Hehehe. Peram ahh? Ano nga pala ginawa mo sa buong araw na to” I asked trying to change the topic, which I successfully did.

“Ala naman. Nandun lang ako sa may garden, sa may mangga, sa damuhan. Naggigitara. Kumakanta. Ala ako magawa eh. Amboring nga eh, kaya nag-aral ng lang ako ng ilang mga kanta via laptop sa may kwarto ko.”

“Ah, okay. Anong mga kanta? Far away tsaka yung sa naman Hold on—“

“hold on? Sinong kumanta?”

“Good Charlotte.”

“Alam mo yung kantang yun??”

“Oo naman. Kuya mo ata tong pinaguuspan natin!”

“Eh, hindi yun Kuya. Turo mo nga daw sakin kuya. Pareho ahh. Lalo na yung hold on. Ganda kaya nun.”

“Sige, tara dun tayo sa may garden.”

+++++++++++++++++

“(yaawn) Grabe kuya, madali lang pala eh.”

“syempre, ako yung nagturo..”

“Oo nga eh. Di kasi tayo inabot ng dilim kakaturo mo eh.”

“Ang bagal mo kasi pumick-up!”

“Ako pa talaga ah? Di ba dapat yung nagtuturo? Kasi kung magaling naman talaga yung teacher, kahit engot yung bata, matututo pa rin.”

Nagmamake faces si Kuya sa harapan ko kaya hinampas ko ung braso niya habang ginagawa niya yun.

Inis lang eh. Pero aminin. Medyo nakakatawa din. Lalo na kung pagmumukha ni Kuya Xander yung lalabas sa harapan mong nakaganyan.

“Aray hah!”

“Kapag ikaw nahipan ng masamang hangin, magiging ganyan yung pagmumukha mo por-eh-behr.” With emphasis dun sa porehbehr part.

++++++++++++++++

“Andaldal mo naman kuya! Maglaro ka na lang!”

“Andami mong angal para sa isang supporter! Manahimik ka na nga lang!”

“Supporter?? Ano ka dyan!”

“Tao pa rin.”

“Hindi, unggoy ka kuya. Unggoy talaga. Pure breed furry and ugly unggoy species ka kuya.”

“Pasalamat ka nga tinuturuan ka ng unggoy na sinasabi mo dyan na magbasketball eh!”

“Oh edi, tink yuu!!” Sabi ko habang nagbibigay ako ng flying kiss tapos curtsies, mga 3-4 meters ang layo, sa kuya ko.

Kanina pa kami dito. Maaga kami nagpunta dito-mga 5 am. Nagbike lang kami. Ako, nakaangkas sa likod niya; nakapagitna sa dalawang paa ko ang gulong ng bisikleta ko. At ngayon ay malapit ng magtanghalian. Syempre, may dala kaming baon tsaka damit etc.

Pumayag kasi si Kuya na turuan ako magbasketball para next time na umuwi sila Kuya Niko at Kuya Xavier, dalawahan kami. Syempre, dahil mas close kami ni Kuya Xander, kami ang magpartner. Lagi ata eh. Partners in crime. Hehehe.