01.01

Sen Benim Gökyüzüm

Uzaktan sevmek mi?
Denizi seviyorum. Ama yüzmeyi bilmiyorum. Gidip boğulmuyorum..

Hiç beklemediğim anda çıktı karşıma. Beklemediğim yerden gelen mutluluktu. Kısa zamanda sevdim, sessiz sedasız kimseye anlatamayacak kadar sevdim. Anlatsaydım, insanların onun hakkında ki düşüncelerini kıskanacaktım. Bende sustum..
Gökyüzünü hediye etti bana. Omuzların da gökyüzünün maviliğinde kayboldum. Bir zaman sonra o masmavi gökyüzü yerini gri bulutlara bıraktı. Artık hiçbir şey eskisi gibi değildi.
Her gün konuştuğum kişi ile artık tek kelime dahi etmiyorduk. Aklımı ondan alamıyor, hayal kurmaktan kurtulamıyordum. O hayatına devam ederken ben geçmişe hapsedilmiştim. Kalbimde haykırmayı bekleyen küçük çocuk vardı. Israrla susturuyordum.
Haykırsam ne değişecekti? Zorla sevgisini mi kazanacaktım? Ya da bana acıyıp, gönlümü yapmak için benimle bir süre flört mü edecekti? Ben, gururumu aşka satmayanlardanım. Severse başım gözüm üstüne, sevmiyorsa eyvallah felsefesi bende ki.
Bence uzaktan sevmek yürek işi. Görmeden, konuşmadan, dokunmadan kim kolay kolay sevebilir ki?
Hem sevmiyor diye nefret etmek yakışır mı seven kalbe?
İnsanoğlu her şeye alışıyor. Sevmeye, sevilmemeye, özleme.. Hem ben alışkınım sevilmemeye. Başımı yastığa koyduğum anda zihnim de hayaller dönüp duruyor. Sen benim küçük hayaller dükkanımın en değerli köşesisin. Olmayacağını bildiğim hayaller yerini sorulara bırakıyor ve geceyi beni kahreden soruların kucağına bırakıyorum;
-Aklına geliyor muyum acaba?
+Hiç zannetmiyorum.
-O da beni özlüyor mu?
+Kim bilir belki..
-Konuştuğu biri var mıdır?
-O zaman kalbimde bir çok şeyi idam ederim.
-Saçların sevgi dolu eller ile okşanacak mı?
-İnancım yok..

En güzeli uyumak. Hayatın uyuşturucusu gibi. Uyuyup unutalım kısa sürede olsa...