01.01

Acı

"Dünya acıyla dolu belki ama bir o kadar da acıyı alt edişle dolu."

  Aşkta neden acı çektiğini mi düşünüyorsun?  Cevabı çok basit aslında..

  Diyelim ki aşk, bir ağacın gövdesi. Sen ise o ağacın dallarısın. Hayatına giren kişilerde bir kuş.. Bahar ayında dalınıza bir kuş konuyor.. Sesi, görüntüsü ile sizi mutlu ediyor. Bir bahar onunla geçiyor, bağlanıyorsunuz ona. Gitmeye karar verdiğinde dalınızı da kırıp gidiyor. Kırılan dalın yarasını onarmadan bir başka kuş geliyor, gidiyor ve yine aynı şeyleri hissediyorsunuz. Aynı şekilde acı çekiyorsunuz.. Dallarınız böyle bir bir kırılıyor.
Hata dalınıza kuş konmasında değil. Hata; acınızı unutmadan başka ilişkilere başlamanızda..
Acıyı ise kış gibi düşünün. Yaralarınızı, hatalarınızı onarmak için ne de güzel bir zaman. Belki bir kış boyunca ağlayacaksınız. Yalnız kaldım diyeceksiniz.
Aslında Allah düşünmek için sana kışı vermiştir.
Her yeni günde canınızın biraz daha az yandığını farkedeceksiniz. Hem iyileşiyor, hemde güçleniyorsunuz.. Ve bir gün artık canınızın yanmadığını hissediyorsunuz.
Bir kış boyunca düşündünüz, eleştirdiniz ve farkına vardınız. Mutluluk aslında kalbimizde. Bir başkasında değil.. Artık dalınıza konan her kuşun sesinde kaybolmayacaksınız. Elbet bir gün gideceğini biliyorsunuz.
Bunun farkına vardıysanız ne mutlu size.

Sevgili okuyucu; maruz kaldığın acı, kendi yanında taşıdığın acıdır. Acılarını alışkanlık edersen, dalların sürekli kırılır. Gerçek acı ise kendi hatalarınızdır. Hatalarımızın acısını çekeriz.
                    ...
Ve son olarak, acılarınızdan beslenen insanları hayatınızdan çıkartın.