01.01

Sessiz Bank

                    26 Nisan 2017
                    Saat 15:55

   Kafam dolu olduğu zaman sürekli bir parkın en yalnız köşesinde oturup hayatı sorgulamaya başlarım.
Bugün de parkın en kimsesiz bankını seçtim. En sevdiğim anlardan birini yaşıyorum. Çoğu zaman insan düşünceleri ile baş başa kalmalı.
Çocukların mutlu çığlıkları kulağıma geldikçe içimde ki fırtınalar ile duygularım birbirine karışıyor. Güneş en tepede. Bulutsuz bir gün. Oysa gökyüzünün en güzel süsü buluttur. İnsanın en güzel süs de sevmektir. Seven insan güzelleşir.

                            ...

  Çok yorgunum. İnsanlar karşısında dimdik durmak uğruna içimde ki savaşlara yenik düştüm. "Tamam, her şey düzeldi" dediğim an da tüm hayallerim domino taşı gibi bir bir devrildi.
Hayatımdan çıkan insanlar için üzülmek yerine şükürler ediyorum. İnsanı yıpratan, kahreden şeyler hep yakınlarından gelir. 
Annem hep sev ama bağlanma der. Annemin bu sözünü hiç tutamadım. Sevdiklerime çok bağlı biriyim. Bu yüzden kalbimde ki gül bahçesi çöle döndü.

   Franz Kafka'nın doğuştan bacağı sakat kuşa seneler boyunca uçurabilmek ümidi ile tedavi ettiğini duymuştum. Kaldı mı böyle güzel insanlar?
Güzel şeyler için hiç uğraşmıyoruz. Sevgiler artık emeksiz. Dostluklar çıkar ilişkisi üzerine kurulu.
Eşyaya, uçan kuşa, ağaçlara, gökyüzüne, hayvanlara, dünyaya sahip olduk. Hatta birbirimize sahip olduk. Ama bir bir türlü kendimize sahip olamadık. Durmadan başka kalplerde hayat bulma çabasına girdik. Kendi kalbimiz, kendi ruhumuzda hayat bulamazken, gelip geçici heveslerin adını aşk koyup, aşkı kirlettik. Hayatı lay lay lomlarla geçirip gidiyoruz.
Sorsak hepimiz iyi niyetliyiz. Sorsak hepimiz insanız...