Aynada ki yüz bana ait değildi. Tanıyamıyordum.. Hiçbir şey bana ait değil. Kimse yok. Hiçbir ses, hiçbir görüntü.. Yalnızca içimde susmak bilmeyen ses ve aynaya baktığımda yabancısı olduğum yüz var.
Tanımlamaya çalışıyorum bu yüzü. Nefret dolu bakışlarla izliyoruz birbirimizi.. Ve içimde ki ses sürekli "öldür onu!" diyor.
En güzel manzaraları yükseklerden izleyerek görebilirsiniz. Mutlu ayrılacağım ait olmadığım dünyadan. Tek düşüncem görmüş olduğum eşsiz manzara olacak.
Sarsıntılarla geçen hayatım böylelikle son bulacak. Herkes ani ölümüme şaşıracak. Kafalarda soru işareti oluşacak. Muhtemelen ağır bunalım sonucunda intihar etti diyecekler. Katillerim iki damla gözyaşı döküp mezarıma çiçek bırakacak. Belki onu bile çok görürler.. Vicdan rahatlatmak için kendilerince sebepler sunacaklar.
Ölüm.. Halbuki bu benim için ani bir karar değildi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
01.01
General FictionYazmak, şükrü ifade etmektir. Kelimelerin büyüsüne inanarak bende yazmaya başladım. Kalbe dokunmak, içi titretmek, yüreklendirebilmek adına yazıyorum.
