His tattoo

Κεφάλαιο 12

Μπήκα όλο χαρά στο αυτοκίνητο του επιδιώκοντας να ζεσταθώ. Αφού έβαλα την ζώνη, μαζεύτηκα στη θέση μου και άρχισα να χαζεύω έξω από το αυτοκίνητο. Όλη αυτή η ησυχία με έκανε να νυστάζω και πρέπει να χασμουρήθηκα τουλάχιστον τρεις φορές μέχρι τη μέση της διαδρομής.

Και τις τρεις ένα λιοντάρι έχασε την κυριαρχία του.

Ετοιμαζόμουν να κλείσω τα μάτια μου όταν ο Λύτρας αποφάσισε να αναγνωρίσει την παρουσία μου.

<<Ξες τι θυμήθηκα σήμερα;>>

<<Όχι, για πες.>>

Επιτέλους θα κάναμε μια φυσιολογική συζήτηση.

<<Εκείνο το βράδυ στην Κέρκυρα.>>

Και όχι δεν θα κάναμε φυσιολογική συζήτηση, θα κατάφερνε να με κάνει να αλλάξω πέντε χρώματα.

<<Δεν θυμάσαι Γαβριέλα; Τόσο αδιάφορος σου είμαι;>>

Τι σχεδιάζεις άθλιο υποκείμενο;

Σίγουρα ξέρει τι επιρροή έχει πάνω μου και σίγουρα έχει παρατηρήσει τις αντιδράσεις μου, εξάλλου αυτή είναι η ιδιότητα του, οι αντιδράσεις των ανθρώπων.

Αλλά αυτή η αλλαγή της συμπεριφοράς του με συγχίζει!

Και υπάρχει μόνο ένας τρόπος να ανταποκριθώ!

<<Ναι, εντάξει, θυμάμαι κάτι λίγα.>>

Πιο αδιάφορη πεθαίνεις.

<<Κάτι λίγα;>>

Με κοίταξε εξεταστικά αλλά φαινόταν να το διασκεδάζει. Θα σε χτυπήσω εκεί που πονάς Λύτρα! Στον εγωισμό σου.

<<Πφφ σιγά δεν έγινε και ποιος ξέρει τι μωρέ...>>

<<Ναι ε;>>

Δεν τον έπεισες ούτε στο ελάχιστο.

Άρχισα να πειράζω νευρικά τα μαλλιά μου και να μπλέκω τα δάχτυλα μου.
Έτσι είναι πάντα όταν προσπαθώ να πω ψέμματα. Το στραβό χαμόγελο δεν έσβησε καθόλου από το πρόσωπο του και ήμουν απόλυτα βέβαιη ότι εκμεταλλεύεται την ανάγκη μου.

Τον κοίταξα διακριτικά με την άκρη του ματιού μου αλλά ήταν προσηλωμένος στην οδήγηση, απόλυτα χαλαρός σε σχέση με εμένα που λίγο ήθελα να ανοίξω την πόρτα και να αρχίσω να τρέχω. Προσπαθούσα να σκεφτώ σενάρια που μπορεί να έκαναν έναν κρυόκολο άνθρωπο να γελάει αλλά κατέληγα σε ένα. Το ποτό. Σίγουρα θα κατέβασε τίποτα εκεί μέσα και ποιος ξέρει ίσως του ρίξανε και τίποτα.