His tattoo

Κεφάλαιο 28

Τα χείλη του σφίχτηκαν ώσπου σχημάτισαν μια ευθεία γραμμή. Προετοιμαζόταν για τα χειρότερα; Δεν θα τον άφηνα να αντιμετωπίσει τα χειρότερα!

<<Πάνω! Πάνω! Πάνω!>>

Φώναζα σαν υστερική και χοροπηδούσα πάνω κάτω αγχωμένη.

<<Σε παρακαλώ πάνε πάνω αν δεν θες να πεθάνεις νέος!>>

Με κοίταξε στραβά αλλά δεν κινήθηκε.

Ω Χριστέ μου!

Πάει τελείωσε, τόσο ήταν. Ο μπαμπάς μου θα σκοτώσει αυτόν και εμένα θα με κλείσει σε μοναστήρι.

<<Δεν είναι η ώρα τώρα! Θα γίνει φασαρία και είναι πέντε το πρωί! Ο Άλκης κοιμάται!>>

Έλεγα ότι ερχόταν στο κεφάλι μου προσπαθώντας να τον μεταπείσω. Άκουσα την πόρτα του γκαράζ να κλείνει και άρχισε να με λούζει κρύος ιδρώτας. Μετά από λίγο ο Λύτρας ξεφύσηξε ενοχλημένος και με μεγάλα βήματα ανέβηκε τις σκάλες. Άκουσα την κεντρική πόρτα να ανοίγει και έτρεξα στην κουζίνα να μαζέψω τα πιάτα. Τα μάζεψα σε σωρό στον νεροχύτη αφού τα ξεπλύνω αλλά δεν πρόλαβα να κάνω τίποτα άλλο. Η μαμά μου μπήκε στην κουζίνα.

<<Γαβριέλα μου γιατί δεν κοιμάσαι;>>

<<Ήθελα να συμαζέψω μωρέ..>>

<<Άστα θα τα κάνω εγώ. Εσύ πήγαινε για ύπνο.>>

<<Καιτούλα κάνε κάτι να φάμε!>>

Ακούστηκε η βαριά φωνή του μπαμπά. Πρέπει να ήταν πολύ κουρασμένοι, και το ταξίδι σκέτο βασανιστήριο. Δεν θα ρωτούσα λεπτομέρειες, θα μας έλεγαν ούτως ή άλλως το πρωί, και εμένα δεν με έπαιρνε κιόλας. Είχα τον Λύτρα στον επάνω όροφο και δεν ήξερα ούτε που είχε κρυφτεί. Τους είπα απλά ένα "καληνύχτα" και πήγα να τον βρω. Έψαξα πρώτα στο μπάνιο, μετά στο δωμάτιο του Άλκη, στην αποθήκη και μετά μπήκα στο δωμάτιο μου.

<<Λύτρα;>>

Ρώτησα ψιθυριστά και άρχισα να αγχώνομαι όταν δεν πήρα απάντηση. Αμέσως σκέφτηκα ότι μπορεί να μπήκε στο δωμάτιο των γωνιών μου έκλεισα το πρόσωπο μου στις χούφτες μου.

<<Όχι, όχι, όχι.>>

<<Τι έγινε;>>

Πετάχτηκα όταν τελικά άκουσα την φωνή του απο το πιο σκοτεινό σημείο του δωματίου.

Σήμερα τελικά ήταν η μέρα που θα πέθαινα από τον φόβο ή το άγχος μου.
<<Γιατί δεν απάντησες; Νόμιζα ότι κρύφτηκες στο δωμάτιο των γωνιών μου!>>