His tattoo

Κεφάλαιο 32

<<Για να καταλάβω, βλέπεις κάποιον που σου αρέσει πολύ, δεν είναι ο Ανδρέας...>>

<<Αυτό, ναι.>>

Έκοβε βόλτες μπροστά μου προσπαθώντας να καταλάβει τι ακριβώς συνέβαινε.

<<Ποιος είναι τότε;>>

<<Δεν μπορώ να σου πω.>>

<<Γιατί!; Έμπλεξες με παντρεμένο!>>

<<Τι!; Όχι από όσο ξέρω.>>

<<Τι πάει να πει αυτό;>>

Ω Χριστέ μου. Είχε φρικάρει άσχημα. Έβλεπα την ανησυχία να μεγαλώνει στα μάτια της αλλά παρόλα αυτά δεν μπορούσα να της πω τίποτα για να την ηρεμήσω.

<<Δεν είναι παντρεμένος. Δεν είναι δολοφόνος. Ούτε ψυχάκιας ούτε πρεζόνι. Απλά δεν μπορώ να σου πω.>>

<<Αυτό σημαίνει ότι κρύβεις κάτι! Πες μου γιατί αρχίζω να φοβάμαι.>>

Από χθες το βράδυ αναλύουμε συνεχώς το ίδιο θέμα. Της δίνω τις ίδιες απαντήσεις στις επανελειμμένες ερωτήσεις της αλλά δεν με αφήνει να ηρεμήσω. Επιμένει πως κάτι της κρύβω και ανησυχεί.

<<Κοίτα...>>

Σηκώθηκα και στάθηκα ακριβώς μπροστά της. Αυτή είναι μια κατάσταση στην οποία πρέπει να συμπεριφερθώ σαν ενήλικας.

Που είσαι Λύτρα να με καμαρώσεις!;

<<Αναστασία σου έχω πει πως δεν χρειάζεται να ανησυχείς. Αυτό, είναι κάτι εντελώς καινούριο για εμένα και θέλω να...Θέλω τον χρόνο μου για να το μοιραστώ.>>

<<Υποσχέσου μου ότι προσέχεις.>>

Κούνησα θετικά το κεφάλι μου και της χαμογέλασα ενθαρρυντικά. Η απελπισία εξατμίστηκε από το πρόσωπο της, πλέον υπήρχε η ανακούφιση.

Τουλάχιστον αυτό σημαίνει πως δεν θα συνεχίσει να με ρωτάει.

<<Τον ξέρω;>>

Ή μάλλον όχι.

Ήθελα να της μιλήσω και να της πω τα πάντα. Δεν μπορούσα να της το κρύβω για πάντα, άσχετα τι έλεγε ο Λύτρας. Το καθυστερούσα από φόβο, φοβόμουν την αντίδραση της. Η Αναστασία δεν ήταν σαν την Ελβίρα.

<<Καλά. Κάνω πως ξεχνάω το θέμα με την "γιαγιά" σου. Ας επικεντρωθούμε στα σχέδια μας για σήμερα!>>

Το πρόσωπο της φωτίστηκε.

Συγνώμη Αναστασία που θα στο χαλάσω.