His tattoo

Κεφάλαιο 51

Πριν ξεκινήσει το κεφάλαιο, αξίζει να πω πως αυτό με άγγιξε περισσότερο από όλα όσα έχω γράψει.

Σε αυτό έχω προσθέσει ένα κομμάτι του εαυτού μου, γι' αυτό και το αφιερώνω σε ένα πρόσωπο που παρά την απουσία του, ζει μέσα από εμάς.

Καλή ανάγνωση.

Είναι τρομακτικό πόσο μπορεί να μας κοστίσει μια απώλεια.

Πόσο μάλλον, μια απώλεια ζωής ενός προσώπου που έπαιζε βασικό ρόλο στην καθημερινότητα μας.

Αρχικά, υπάρχει εκείνο το περίεργο συναίσθημα, το σφιγμένο στομάχι και οι αναγούλες που πιστεύεις πως λίγο λίγο θα υποχωρήσουν.

Υποχωρούν με τον καιρό, πράγματι.

Όχι όμως και το κενό που νιώθεις βαθιά μέσα σου. Εκείνη η θέση που το πρόσωπο κάλυπτε μένει κενή, άδεια.

Την συνηθίζεις με τον καιρό.

Κάποιες στιγμές την θυμάσαι και ξεσπάς σε δάκρυα που είσαι ανήμπορος να ελέγξεις. Δάκρυα που κυλούν στα μάγουλα σου και εκφράζουν την θλίψη που κρύβεις βαθιά μέσα σου.

Η θλίψη εκφράζεται με πολλούς τρόπους, δύο όμως είναι οι πιο συνηθισμένοι τύποι ανθρώπων.

Υπάρχουν αυτοί που κλαίνε, φανερά. Χωρίς να τους ενδιαφέρουν τα αδιάκριτα βλέμματα γύρω τους, σπαράζουν στο κλάμα βροντοφωνάζοντας έτσι την λύπη που καταβάλει το σώμα και το μυαλό τους. Ελπίζοντας ότι το πρόσωπο που χάθηκε, θα τους ακούσει.

Σε αυτήν την κατηγορία ανήκω και εγώ.

Η άλλη είναι πιο περίπλοκη. Το πρόσωπο θρηνεί με τον δικό του προσωπικό τρόπο. Αγκαλιάζει την μοναξιά και πλαγιάζει με τους φόβους του. Δεν γίνεται θέαμα, αλλά θεατής της θλίψης των άλλων. Αποστασιοποιείται από όλους και από όλα. Και κυρίως, κρατάει τα πάντα μέσα. Δεν αφήνει κανένα συναίσθημα να ξεφύγει γιατί αυτό...Είναι αδυναμία. Και μισεί να είναι αδύναμος.

Σε αυτήν την κατηγορία ανήκει αυτός.
Όση ώρα παρακολουθούσα την τελετή, στεκόταν αγέρωχα στο ύψος που αρμόζει σε έναν καθηγητή πανεπιστημίου. Με τα μάτια του καρφωμένα στο ανοιχτό φέρετρο και την ξαδέρφη του να του ρίχνει ανησυχητικές ματιές. Η μητέρα του δεν ήταν πάλι πουθενά. Δεν έπρεπε;

Δεν μπορούσα να διακρίνω πολλά πράγματα. Είχα αναμιχθεί με το πλήθος που ήταν όρθιο, δεν είχε άδειες θέσεις. Πολύς κόσμος είχε έρθει, ήταν τόσο σημαντικός για όλους όσους ήταν εδώ ή ήρθαν απλά τυπικά;