His tattoo

Κεφάλαιο 23

Το δωμάτιο ήταν ευρύχωρο και πολυτελές. Ήμουν σκεπασμένη με μια πετσέτα και περνούσα το χέρι μου πάνω από τα απαλά σκεπάσματα του κρεβατιού του. Περίμενα τον Λύτρα να μου φέρει κάτι να φορέσω.Απογοητευμένη εντελώς με τον εαυτό μου, δεν μπόρεσα να αποφύγω την γκάφα μου και αυτή τη φορά έπρεπε να την αποφύγω. Όσο σκεφτόμουν δεν είδα τον Λύτρα που επέστρεψε κρατώντας κάτι ρούχα. Τα ακούμπησε δίπλα μου.

<<Κρυώνεις;>>

<<Όχι, αλλά είμαι ακόμα υγρή.>>

Τα ρούχα μου κολλούσαν πάνω στο δέρμα μου και τα μαλλιά μου ήθελαν σίγουρα μπάνιο.

<<Φυσικά και θα είσαι υγρή...>>

Μου απάντησε ατάραχος και σήκωσα το κεφάλι μου για να βεβαιωθώ ότι δεν είχε νευριάσει. Αυτός όμως είχε ένα διακριτικό χαμόγελο στο πρόσωπο του λες και απολάμβανε ένα προσωπικό ανέκδοτο. Πήρα τα ρούχα που μου έδωσε και πήγα στο μπάνιο να τα φορέσω. Όσο πάλευα να βγάλω το κολλητό πια τζιν μου τόσο πάλευα να καταλάβω πως μπορεί να ένιωθε και ποια ήταν η κατάσταση μεταξύ μας. Ντρεπόμουν περισσότερο κοντά του. Βγαίνοντας τον πέτυχα να κουμπώνει τα τελευταία κουμπιά του πουκαμίσου και άφησα το βλέμμα μου να ταξιδέψει και στο υπόλοιπο σώμα του. Πάτησα ξυπόλυτη στο πάτωμα μέχρι και το κρεβάτι, μετά τυλίχτηκα με την κουβέρτα.

<<Θα μείνεις το βράδυ;>>

Άνοιξα τα μάτια μου διάπλατα,περίεργη να δω αν ήταν απλώς ένα αστείο. Δεν αστειευόταν όμως. Δίπλωνε τα μανίκια του νέου πουκαμίσου και έδειχνε απόλυτα σοβαρός. Διέκρινα τους μύες στα χέρια του και δυσκολεύτηκα να απαντήσω στην ερώτηση, ήθελα να περάσω τα χέρια μου από πάνω τους αλλά ήξερα ότι αυτό θα ήταν περίεργο.

<<Εδώ;>>

Ρώτησα δύσπιστα και με κοίταξε φευγαλέα πριν γνέψει θετικά. Περίμενε αλήθεια να μείνω;

<<Εγώ; Το κινητό μου.>>

Τέλεια!

Φώναξα μέσα μου και θα μου έριχνα και σφαλιάρα αν μπορούσα. Δεν γίνεται μια φορά να μην μπερδέψω τα λόγια μου;

<<Το κινητό σου τι;>>

Με ρώτησε μπερδεμένος και έκατσε δίπλα μου κοιτώντας με απευθείας στα μάτια δυσκολεύοντας έτσι την κατάσταση.

<<Βγάζει ακόμα μπουρμπουλήθρες.>>

Έδειχνε να το σκέφτεται.