His tattoo

Κεφάλαιο 58

<<Θα έρθουν οι γονείς σου!;>>

Αναφώνησε η Αναστασία και το έκπληκτο πρόσωπο της εστίασε πάνω μου. Και ενώ έπρεπε να πω κάτι το μόνο που έκανα ήταν να μείνω ακίνητη στη μέση του σαλονιού,με το μπουρνούζι στο ένα μου χέρι και το τηλέφωνο στο άλλο, με τα μαλλιά μου ακόμα να στάζουν.

Τι άλλο μου επιφυλάσσει η μοίρα;

Μήπως θα φέρουν και τον Άλκη μαζί;

Αυτό το ζιζάνιο δεν θα αντέξει μια μέρα να κάτσει ήσυχος...

<<Τουλάχιστον οι δικοί σου έρχονται...>>

Σχολίασε χαμηλόφωνα αλλά όχι αρκετά για να μην την ακούσω.

Δεν θυμάμαι τους δικούς της να έχουν έρθει ποτέ εδώ, έστω κάποιος από τους δύο, και παρόλο που εκμεταλλεύεται την ελευθερία της, όπως λέει, ξέρω ότι θα αντάλλαζε αυτήν την ελευθερία με την προσοχή των γονιών της.

Μπορεί να της φαίνομαι και αχάριστη τώρα εκτός από κακιά φίλη;

<<Δεν είναι και η καλύτερη στιγμή για οικογενειακό ριγιούνιον... >>

Απάντησα χωρίς να το σκεφτώ πολύ για να δικαιολογήσω τον εαυτό μου. Αστείο δεν είναι; Τελευταία αυτή ήταν και η μόνιμη μου θέση, του κατηγορούμενου.

Λες και επανήλθε το αόρατο τείχος ανάμεσα μας, λες και της θύμησα κάτι που τα τελευταία λεπτά είχε ξεχάσει, μου γύρισε την πλάτη και μπήκε στην κουζίνα. Ακόμα και πίθηκος με εγκεφαλικές βλάβες θα καταλάβαινε ότι το θέμα '' Λύτρας'' ήταν ακόμα ανάμεσα μας.

Αλλά τώρα ήταν εντελώς διαφορετικό.

Τώρα για κάποιο λόγο δεν ένιωθα να χρειάζομαι την έγκριση κανενός.

Ναι, ήταν λάθος που δεν της μίλησα αλλά και αν μου δινόταν η ευκαιρία να το ζήσω όλο από την αρχή δεν θα έλεγα πάλι κάτι. Δεν θα έλεγα για όλους αυτούς τους λόγους που με κοίταξε με εκείνο το βλέμμα όταν με βρήκε στο γραφείο του Λυτρα. Και δεν ήταν μόνο γεμάτο έκπληξη...

Την ακολούθησα στην κουζίνα και άφησα το μπουρνούζι στη πιο κοντινή εύκαιρη καρέκλα, ενώ το κινητό της το ακούμπησα μπροστά της στον πάγκο της κουζίνας.

Έδειχνε αποσυντονισμένη με το να ανακατεύει την κούπα της οπότε δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία. Κάθε άλλη μέρα θα έτρεχα προς την πρώτη διαθέσιμη έξοδο με ταμπέλα
''ΈΞΟΔΟΣ ΑΠΌ ΤΗΝ ΑΜΗΧΑΝΊΑ'', σήμερα όμως με κυρίευσε μια ανεξήγητη παρόρμηση να δώσω ένα τέλος στον θίασο.