His tattoo

Κεφάλαιο 2

<<Φάε.>>

<<Όχι.>>

<<Φάε.>>

<<Όχι σου λέω!>>

<<Αμάν ρε Γαβριέλα! Δεν έχεις παχύνει σου λέω! >>

<<Εσύ και από την πόρτα να μην χωρούσα δεν θα μου το έλεγες!>>

Και έχουμε επιστρέψει στις παλιές καλές συνήθειες. Μια ώρα με παρακαλάει η Αναστασία να βγούμε να φάμε αλλά είμαι κάθετη. Στην αρχή δεν χωράει ένα φόρεμα, στη συνέχεια άλλο ένα και ούτε που το καταλαβαίνεις ότι πρέπει να κάνεις ειδικές παραγγελίες για να ράβεσαι. Δεν είναι ζωή αυτή! Survivor είναι!

<<Να φανταστώ ούτε για ποτό θα θες να βγεις.>>

<<Γιατί εγώ ποτέ βγήκα για ποτό ρε Αναστασία;>>

<<Βγήκες στην Κέρκυρα με εκείνην την αχώνευτη τη φίλη σου!>>

<<Να χαρείς μην μου το θυμίζεις εκείνο το βράδυ!>>

Σήκωσε το φρύδι της και με κοίταξε απειλητικά. Ορκίζομαι ότι αν κάθε φορά που σήκωνε το φρύδι της πετούσε και μια σφαίρα θα με είχε κάνει γραβιέρα. Ξεφύσηξα ενοχλημένη και σταύρωσα τα χέρια μου ενώ γλίστρησα στον καναπέ. Μου γύρισε την πλάτη της και κλείστηκε στο μπάνιο κοπανόντας την πόρτα.

Ξύδι!

Μερικές φορές αναρωτιέμαι πως γίνεται να συγκατοικώ μαζί της. Μετά πάλι θυμάμαι ότι φοβάμαι μόνη μου οπότε μου δίνω ελαφρυντικά.

Η Αναστασία είναι πεισματάρα, οξύθυμη, υπερβολική, ιδιότροπη, αλλά τουλάχιστον ότι έχει να πει το λέει στα ίσα. Δεν θυμάμαι πότε τον εαυτό μου να αναρωτιέται τι πραγματικά σκέφτεται. Έχει πολλά αρνητικά είναι η αλήθεια, αλλά είναι η μόνη κοπέλα που συμπαθώ από τη Θεσσαλονίκη, η μόνη που όσο νευριασμένη και αν είναι ξέρω ότι θα μου σταθεί. Όπως και εγώ εξάλλου, την αγαπώ παρόλο που μου κάνει τη ζωή πατίνι.

<<Και να ξες ότι αν δεν χωρούσες να περάσεις από την πόρτα θα στο έλεγα!>>

Ναι, επίσης δεν αντέχει να μην πει κάτι που θυμήθηκε και θεωρεί ότι είναι σημαντικό.

<<Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί θες να βγούμε τόσο πολύ. Αύριο ξεκινάνε τα μαθήματα, ας κάτσουμε σπίτι να δούμε καμιά ταινία. >>

<<Ε βέβαια. Πες ότι προτιμάς τις εξόδους με την φίλη σου που την πέφτει σε ότι αρσενικό κινείται.>>

Σκηνή ζηλοτυπιας είναι αυτό;

<<Μα δεν είχες την ευκαιρία να την γνωρίσεις καλά καλά.>>