His tattoo

Κεφάλαιο 34

Το βλέμμα μου είναι κολλημένο πάνω της.

Την κοιτάω και με κοιτάει.

Γουρλώνω τα μάτια μου και κουνάει τις κεραίες της κοροιδευτικά. 

Το επόμενο λεπτό, σηκώνω την παντόφλα και γίνεται χαλκομανία στα λευκά πλακάκια του μπάνιου.

<<Αναστασία! Σκότωσα τον εισβολέα!>>

<<Θα σου κολλήσω παράσημο.>>

Με ειρωνεύτηκε από την κουζίνα.

Κάνει λες και η κατσαρίδα δεν είναι σημαντικό πρόβλημα. Βέβαια, στην περίπτωση μου ίσως είναι το μικρότερο πρόβλημα. Το μεγαλύτερο πρόβλημα μου είναι ότι δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι τον Λύτρα. Και αυτό με φρικάρει.

Με φρικάρει περισσότερο από τα άτομα που πατάνε την οδοντόκρεμα κατευθείαν στην μέση του σωληνάριου.

Τύλιξα το πτώμα με χαρτί υγείας και το πέταξα στην τουαλέτα. Μόνο όταν άκουσα το καζανάκι ήμουν σίγουρη ότι το ξεφορτώθηκα.

<<Αν βουλώσει, εσένα θα βάλω να την ξεβουλώσεις.>>

Στεκόταν στο κούφωμα της πόρτας με τα χέρια σταυρωμένα κάτω από το στήθος της.

<<Whatever. Πάω να μαγειρέψω.>>

Την προσπέρασα για να πάω στην κουζίνα αλλά μπήκε μπροστά μου πριν φτάσω στην κουζίνα.

<<Εγώ μαγειρεύω, εσύ καθαρίζεις.>>

<<Τι μας λες!; Σήμερα είναι η σειρά μου!>>

<<Δεν ξέρω για εσένα αλλά εγώ δεν θέλω να γίνω πεντακόσια κιλά. Κάθε φορά που μαγειρεύεις τρώμε μακαρόνια.>>

Δεν είναι αλήθεια!

Είναι αλήθεια.

Σταύρωσα επίσης τα  χέρια μου και προσπάθησα να βρω ένα καλό επιχείρημα.

<<Τα αλλά...Είναι δύσκολα.>>

Σήκωσε το φρύδι της.

<<Ναι αλλά τελευταία έμαθα κάποια πράγματα!>>

Δικαιολογήθηκα αλλά δεν νομίζω να την έπεισα.

<<Θα σε αφήσω να μαγειρέψεις ξανά, μόνο αν η θαυματουργή "γιαγιά" σου μπει μαζί σου στην κουζίνα.>>

Έκανε μεταβολή και επέστρεψε στην κουζίνα.

<<Δεν είναι δίκαιο! Ο Λ...Η "γιαγιά" μου δεν υπάρχει περίπτωση να έρθει εδώ.>>