His tattoo

Κεφάλαιο 53

<<Εγώ συγγνώμη.>>

Επιστράτευσα το πιο απολογητικό χαμόγελο μου και τον πλησίασα περισσότερο. Μου έδινε χρόνο να μιλήσω.

<<Έπρεπε να σου πω για την απειλή του ''κρεοπωλείου'', ήδη από την αρχή όταν δεν συνέβαινε τίποτα αλλά της είχε μπει η ιδέα. Έπρεπε να καταλάβω και να εκτιμήσω όσες προσπάθειες κάνεις μαζί μου γιατί δεν είναι και εύκολο, και έπρεπε να σου απαντήσω χθες.>>

Με εξέταζε δύσπιστα. Πολύ πιθανόν να μην πίστευε ότι θα με ακούσει ποτέ να του μιλάω τόσο άμεσα, χωρίς υπεκφυγές. Μπορεί να μην πίστευε ότι μπορώ να τον κοιτάξω στα μάτια χωρίς να κοκκινήσω, αυτό εξέπληξε ακόμα και εμένα την ίδια.

<<Με τον Ανδρέα τι τρέχει;>>

<<Τίποτα! Στ' ορκίζομαι!>>

Έφερα γρήγορα τα χέρια μου στο στόμα μου φιλώντας σταυρό. Αλλά εκείνος απλά συνέχισε να με κοιτάει με το ίδιο εξιχνιαστικό ύφος, λες και προσπαθούσε να βρει έναν λόγο να με πειστέψει.

<<Εγώ τουλάχιστον δεν σε έδιωξα!>>

Σταύρωσα τα χέρια μου στο στήθος μου μόλις θυμήθηκα το περιστατικό. Σούφρωσα τα χείλη μου και τον παρακολουθούσα σιωπηλή.

Ήθελα μια πραγματικά καλή δικαιολογία...

'Ετριψε τα μάτια του και ξεκούρασε τα χέρια στην μέση του για να έρθει αντιμέτωπος με το αυστηρό αυτή τη φορά πρόσωπο μου.

<<Νόμιζα θα καταλάβεις. Ηλίθιο εκ μέρους μου.Με συγχωρείς.>>

Έδειχνε σφιγμένος καθώς δάγκωνε το εσωτερικό του χείλους του, και μπορεί να μην ήμουν εξπέρ στην ψυχολογία αλλά αυτή τη φορά ήταν φανερό πως κρατούσε κάτι για τον εαυτό του.

<<Να καταλάβω τι;>>

Έγλυψε το χείλος του και τα μάτια μου κόλλησαν κατευθείαν εκεί.

Σκατά.

Συγκεντρώσου Γαβριέλα.

<<Να καταλάβεις ότι δεν το εννοούσα. Προσπαθούσα να σε κρατήσω μακριά γιατί δεν υπήρχε τρόπος να έρθεις, ο πρύτανης θα καταλάβαινε πως κάτι δεν πήγαινε καλά. Και με την Μαρία εκεί δεν θα το διακινδύνευα. Είναι και οι φήμες στη σχολή...>>

Έκανε κάποια βήματα στο σαλόνι κρατώντας το ένα χέρι στη μέση του, το άλλο το κουνούσε λες και έκανε κάποια διάλεξη. Ακόμα και στα πιο καθημερινά, είχε το στυλ καθηγητή. Ήταν αυτό που του ταίριαζε και αυτό που πάσχιζε να σώσει ακόμα και τώρα.