His tattoo

Κεφάλαιο 4

<<Και μόλις βγήκαμε από τα μικελ μου πετά ένα "Αναστασία έχεις κανονίσει τίποτα για Σάββατο βράδυ;".Κάπως έτσι μου ζήτησε να πάμε σινεμά.>>

<<Μιλάμε συγκλονίστηκα. Δεν έχω ακούσει πιο πρωτότυπη πρόταση από αγόρι.>>

<<Αμάν ρε Γαβριέλα πες μια φορά κάτι καλό.>>

<<Το περίμενα από πέρσι δεν έχω κάτι καινούργιο να πω. Άσε με και λίγο να σχολιάσω, τόσα περνάω η καψερή.>>

Βγαίναμε απο την αίθουσα των αγγλικών και η Αναστασία μου έλεγε με κάθε λεπτομέρεια τι ακριβώς έχασα όταν πήγα στην βιβλιοθήκη για εκείνη την εργασία.Εκείνη την εργασία που η ηλίθια, η μέγαιρα ξέχασε να μας πει να μην βιαστούμε και μας το είπε σήμερα. Η σαύρα που τώρα θυμήθηκε να γίνει καλή. Εγώ κυρά μου κόντεψα να βιαστώ κυριολεκτικά και μεταφορικά για αυτήν και εσύ μου το λες με χρόνο καθυστέρηση;!

<<Εγώ σου έχω πει τόσα και έχω την αίσθηση ότι εσύ μου κρύβεις άλλα τόσα.>>

Δεν υπήρχε το παράπονο στο πρόσωπο της. Ήμουν σίγουρη ότι η πρόταση της έκρυβε καθαρό ενδιαφέρον. Δεν μπορούσα να της μιλήσω όμως. Τι να της έλεγα;

Ξες εγώ και ο κύριος Λύτρας ζήσαμε κάποιες περιπέτειες το καλοκαίρι που μας πέρασε.

Και σιγά τις περιπέτειες δηλαδή, δύο τρία φιλάκια ήτανε.

Πες μας ότι σου πέρασαν αδιάφορα τώρα.

Ε όχι εντάξει αδιάφορα δεν τα λες αλλά και πάλι δεν είναι και κάτι σοβαρό. Ή είναι;

Η Αναστασία όσο τρελή και αν είναι πάντα ήξερε τι να περιμένει από την κάθε σχέση της. Είχε τα πάντα υπό τον έλεγχο της και όταν τα πράγματα ξέφευγαν τότε συνήθως το αγοράκι έπαιρνε πόδι. Δεν εγκρίνω για κανέναν λόγο τη συμπεριφορά της αλλά είμαι σίγουρη ότι ακόμα και αυτή αν μάθει τι πέχτηκε με τον...Να! Ούτε το όνομά του δεν ξέρω. Είμαι σίγουρη όπως είπα ότι θα με τιμωρήσει με δημόσιο λιθοβολισμό.

<<Γαβριέλα;>>

Την κοίταξα ένοχα.

<<Απλά να ξέρεις ότι είμαι εδώ και μπορείς να μου πεις τα πάντα.>>

Κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου και ενέδωσα στην αγκαλιά που μου έκανε.

Δεν της έκρυβα κάτι σοβαρό βρε αδερφέ.

Κάναμε βόλτα στην πόλη και μιλήσαμε για άσχετα θέματα. Ένιωσα πολύ καλύτερα όσο έπινα τον καφέ μου και χάζευα τις βιτρίνες με τα ρούχα. Μέσα από την συζήτηση καταλήξαμε και στην οικογένεια μου. Μου λείπουν πραγματικά πολύ. Ζουν στην Αθήνα και τους είδα λίγο το καλοκαίρι μόλις τελείωσα την εξεταστική. Μετά ήταν οι διακοπές στην Κέρκυρα με τις φίλες μου από το λύκειο και να 'μαι πάλι στην Θεσσαλονίκη. Μου λείπει η μαμά μου με τα ταπεράκια της και το κόλλημα με τις ζακέτες, γνήσια Ελληνίδα μάνα. Ακόμα και οι δουλειές που μου έβαζε πριν φύγω μου λείπουν. Μου λείπει ο μπαμπάς μου, ήταν αυστηρός θα έλεγα αλλά τα τελευταία χρόνια έχει μαλακώσει κάπως, ίσως έφταιγε και η δουλειά του. Στρατιωτικός ήταν. Και μου λείπει και το ζιζάνιο ο μικρός Άλκης. Πάντα πειραχτήρι και τεμπέλης. Όπως όλα τα μικρότερα αδέρφια ήταν το χαϊδεμένο της οικογένειας και λέω ήταν γιατί τώρα μπήκε στο γυμνάσιο και ο μπαμπάς μου έχει βαλθεί να τον κάνει άντρα.