Επανέλαβα μια τελευταία φορά τις σημειώσεις που είχα χωρίς να κοιτάζω το τετράδιο μου. Τα ήξερα. Ήμουν σίγουρη ότι ήξερα τα πάντα με λεπτομέρειες, τουλάχιστον αυτό το μάθημα θα το περνούσα με άριστα. Ελπίζω.
Έκλεισα το υπερβολικά χοντρό βιβλίο με τίτλο "εξελικτική ψυχολογία" και πήρα το κινητό στα χέρια μου. Όχι. Ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Λες και με είχε διαγράψει. Λες και δεν μπορεί να ρωτήσει πως τα πάω, τι κάνω, αν με ενδιαφέρει ο Ανδρέας. Κάτι.
Πέταξα το κινητό στο μαξιλάρι του κρεβατιού και περπάτησα ξυπόλυτη μέχρι το σαλόνι. Ήξερα ότι η Αναστασία θα είναι εκεί. Στάθηκα στην γωνία κοιτώντας την να κατασπαράζει μια οικογενειακή συσκευασία παγωτού.
<<Θέλεις;>>
Κούνησα αρνητικά το κεφάλι μου αλλά συνέχισα να την κοιτάω. Έφερε ένα μεγάλο κουτάλι με παγωτό σοκολάτα στο στόμα της.
<<Τελείωσες;>>
<<Μέχρι και την επανάληψη, εσύ;>>
Έδειχνε να το σκέφτεται. Είχε διαβάσει καθόλου;
<<Κοίταξα μόνο τις σημειώσεις.>>
Ξεφύσηξα και πήγα να κάτσω δίπλα της. Δεν μου άρεσε η αδιαφορία της για την σχολή, υποτίθεται ότι ήθελε να πάρει πτυχίο, αλλά δεν έκανε τίποτα για αυτό. Δεν ήμουν εδώ όμως για να της κάνω ένα ακόμα κήρυγμα, χρειαζόμουν βοήθεια.
<<Είμαι έτοιμη.>>
Έβαλα τα χέρια στους μηρούς μου και γύρισα προς το μέρος της. Ύψωσε το φρύδι της και έκρυψε το χαμόγελο της με μια ακόμη κουταλιά παγωτό.
<<Νόμιζα ότι αυτή η συζήτηση ήταν υπερβολικά άβολη για εσένα...>>
<<Είναι.>>
Δεν μπορούσα να την αποφύγω όμως. Όχι, όταν τον ήθελα τόσο.
Ακούμπησε το παγωτό που έμεινε στο τραπεζάκι και καθάρισε τις άκρες του χείλους της. Ανακάθησε έτσι ώστε να είμαστε πρόσωπο με πρόσωπο.
<<Τι σε κάνει να αισθάνεσαι άνετα μαζί του;>>
Προσπάθησα να σκεφτώ πότε ένιωθα άνετα μαζί του. Υπήρχαν πολλές στιγμές που ένιωθα άνετα και άλλες τόσες γεμάτες αμηχανία. Οι καλύτερες πρέπει να ήταν όταν δεν μιλούσαμε, απλώς κοιτιόμασταν. Ή όταν με άγγιζε, περίεργο αλλά ένιωθα οικεία όταν με άγγιζε.
<<Όταν δεν μιλάμε.>>
Απάντησα με σιγουριά και φάνηκε να το σκέφτεται. Δάγκωνε το εσωτερικό του χείλους της ψάχνοντας μια απάντηση. Τα μάτια της έλαμψαν ξαφνικά.
![](https://img.wattpad.com/cover/94561600-288-k759697.jpg)
VOUS LISEZ
His tattoo
Roman d'amourΓαβριέλα Παπαστεφάνου. Μια καλοκαιρινή νύχτα σε ένα κλαμπ της Κέρκυρας. Ένας τύπος με τατουάζ. Ένα φιλί. 《Έλα Γκάμπι, χαλάρωσε λίγο.》 Φώναξε η Ελβίρα. 《Δεν πίνω.》 Φώναξα αλλά προφανώς και δεν με άκουσε. Χριστέ μου ποιος ξέρει τι μου έχει...