Bölüm açılmıyormuş o yüzden tekrar tekrar yüklüyorum üzgünüm~
Taehyung sabahın ilk ışıklarıyla gözlerini açtığında çığlıkları bir hıçkırık ile birlikte ağzından çıkıvermişti. Uyandığı an karşısında gördüğü bir çift göz, Taehyung'un korkmasına neden olmuştu.
"Günaydın hyung."
Taehyung karşısındaki kişinin Jimin olduğunu anladığında dışarıya doğru seslice nefesini verdi.
"Sen miydin Jimin?"
Jimin yattığı yerden doğrulup yatağın üzerinde bağdaş kurdu.
"Özür dilerim. Korkutmak istememiştim."
Taehyung yattığı yerden doğrulup gülümseyerek Jimin'in saçlarını okşadı.
"Önemli değil. Günaydın."
Jimin Taehyung'un gülümsemesine karşılık verdi. Taehyung üzerindeki örtüyü kaldırırken Jimin'e sordu.
"Ne zamandan beri buradasın?"
"Dün geceden beri. Dün bana yaptığın yatakta uyuyamadım. Ben de yanına geldim. Yalnız kalmaktan korktum. Yoksa yanında uyumama kızdın mı hyung?"
"Kızmadım.. Sadece biraz şaşırdım. Yalnız kalmaktan korkuyorsan bu zamana kadar nasıl tek kaldın?"
"O zamanlar yalnız değildim ki. Annem hep yanıma gelir, bana ninni söyler, masal okurdu. Cennetten her gün beni izlediğini biliyorum. O beni hiç yalnız bırakmaz."
Taehyung Jimin ona her annesinden bahsettiğinde kendi annesine özlem duyuyordu. Her ne kadar özlese de affedememişti annesini. Hangi anne çocuğunu ve eşini bırakıp başka adama giderdi ki..
Taehyung dokuz yaşından beri annesini görememişti. Babası ile de arası hiçbir zaman iyi değildi. Bu yüzden evden kaçmış ve on sekizine kadar sokakta yaşamış, daha sonra da imkanlarının yettiği kadarıyla kendisine bir ev tutmuştu.
Belki de Jimin'e farklı hisler beslemesinin sebebi onu anlıyor oluşuydu.. Tek fark Jimin'in savunmasız bir bebekten farksız olmasıydı.. Taehyung ise hiçbir zaman boynunu bükmemiş, dimdik ayakta kalarak bu günlere gelebilmişti. Şimdi ise maaşı iyi olan bir markette kasiyer olarak çalışıyor ve geçimini bu şekilde sürdürüyordu. Ama bugün cumartesiydi ve Taehyung izinini Jimin ile beraber geçirmek istiyordu.
"Hyung hadi dondurma dondurma!"
Jimin oturduğu yatakta Taehyung'un pijama altını çekiştiriyor, bir yandan da mızmızlanıyordu.
"Şimdi olmaz Jimin. Daha kahvaltı yapacağız."
Jimin dudaklarını büzüp yataktan yavaşca indi. Karnını gösterip Taehyung'a seslendi.
"Hyung. Karnım benimle konuşuyor."
Taehyung geniş odayı dolduracak kadar büyük bir kahkaha attı.
"Ne diyor?"
Jimin kulaklarını iyice karnına yakınlaştırdı.
"Gulu gulu diyor. Ama ben onun dilini anlamıyorum hyung."
Taehyung kahkahalarını durduramazken Jimin anlamsız gözlerle Taehyung'a bakıyordu..
"Açsın Jimin. Yemek yemen gerekiyor. Karnın sana aç olduğunu söylüyor. Bu durumlar olduğu zaman yemek yemelisin."
Taehyung yataktan inerken Jimin bulunduğu yerde zıplamaya başladı.
"Dondurma dondurma dondurma!"
