Haberiniz olsun birkaç bölüm sonra fic bitecek. ♡♡
"N-na-nasıl yani? Abisi?"
"İçeri geçebilir miyim? Her şeyi detaylı bir şekilde anlatacağım."
Taehyung genci onayladı ve onu içeriye aldı. Neler oluyordu böyle? Chanyeol içeriye girdiğinde tüm herkesin gözleri Chanyeol'ün üzerindeydi. Chanyeol ise gülümseyerek pembe saçlı minik bedene baktı.
"Nasılsın kardeşim?"
Jimin bir Taehyung'a, bir Chanyeol'e bakıyordu.
"Be-ben mi?"
"Evet. Sen Jimin."
"Adımı nerden biliyorsunuz? Ben kimseye adımı söylemem."
Genç adam gülümseyip kardeşine biraz daha yaklaştı.
"Ama ben biliyorum. Çünkü senin abinim."
Jimin oturduğu yerden kalktı ve Chanyeol'ü iteleyip Taehyung'un kucağına gitti.
"Benim abim de yok kardeşim de. Babam da yok! Yalan söylüyor Taehyung bu adam benim abim değil."
Yoongi oturduğu yerden doğruldu ve öksürerek boğazını temizledi.
"Durumu anlatacak mısınız acaba? Kimse bir şey anlamıyor."
Genç adam bulduğu boş yere oturdu ve ceketinin cebindeki mektubu çıkardı.
*flashback*
"Demek bir kardeşim vardı ve bunu benden yıllarca sakladınız? Öyle mi?"
Genç dolu gözlerini sildi ve sanki annesi karşısındaymış gibi konuşmaya devam etti.
"Hadi babam şerefsizin tekiydi. Peki ya sen anne? Babamın onları sokağa attığını bile bile yediğin lokmalar nasıl geçebildi boğazından? Ne haldelerdir diye hiç mi düşünmedin?"
Genç adam oturduğu koltuktan kalktı ve askıdaki ceketini üzerine geçirirken kendi kendine konuşmaya devam etti.
"Ama ben sizin gibi vicdansız değilim. Belki de üvey anneme çekmişimdir? Bunca yıl boyunca yapmadığınız şeyi yapacağım. Üvey annem hayatını kaybetmiş de olsa, kardeşime sahip çıkacağım."
*flashback son*
Genç adam cebine koyduğu mektubu çıkardı.
"İşte. Her şey bunun içinde yazıyor."
Yoongi kolunu Jungkook'un omzuna atıp onu daha da kendine çekti.
"Mektupla şeyle uğraştırma bizi de anlat."
Chanyeol boş bir yer bulup oturdu ve derin bir nefes aldı.
"Babam aldatmış annemi. Ben o zamanlar 6-7 yaşlarındaydım. Babam annemi aldatıp, bir de çocuk yapmış o kadından. Ki, o çocuk Jimin oluyor. Biz bunu yıllar sonra öğrendiğimizde Jimin çoktan doğmuş. Babam pişman olup her şeyi anlatmış anneme. Annem de ben varım diye boşanamamış babamdan. Babam Jimin ve annesine bir ev kiralamış oturmaları için. Ama kirayı ödeyemedikleri için sokakta kalmışlar. Jimin'in annesi de hem annelik hem babalık yapmak zorunda kalmış. Babam da bizi bırakıp kaçtı. Bir şirketin sahibiyken bıraktı ve şirket bana kaldı haliyle. Annem birkaç gün önce vefat etti. Ölmeden önce de mektup yazmış bana. Annem yıllarca uzaktan uzağa izlemiş Jimin'i. Jimin'i bulmam için de bu adresi vermiş. Ben de geldim işte."
