Ms. Don't-know-the-name

Chapter 43: DON'T KNOW ME?

[Colleen Mae's PoV]

 

Tahimik lang ako sa loob ng kotse habang pasimpleng tinitingnan si Angel sa may rearview mirror. Baka baliw mna si Angel. I mean baka next time magsigurado na siya na mapapatay niya ako. Baka next time siya na itong tumutok ng baril sa akin. Baka—

"Stop staring at me," walang kangiti-ngiting sabi ni Angel at tiningnan ako ng masama.

“Tss!” inirapan ko siya at umiwas na lang ako ng tingin.

I heard Miku cleared his throat and I felt that he hold my hand. "What's wrong, Wifey?"

Ngumiti ako sa kanya at nagkunwaring inaantok. Naghikab ako. "A bit sleepy, Hubibi."

Tiningnan ako saglit ni Miku at ibinalik ang pagkakatingin sa daan. "You can lean on me, Wifey. I'll just wake you up when we get there."

Umiling ako kay Miku kahit gusto ko. Ramdam na ramdam ko kasi ang bad energy na nanggagaling kay Angel sa likod. Baka masunog pa ang likod ko kapag pinagselos ko pa siya ng bongga. Ayokong matusta sa paningin niya.

-----

"Collleen? You're Colleen, right?"

Napatigil kami sa pag-uusap ni Miku dahil sa may tumawag ng napakaprecious kong pangalan. Angel’s not with us already because she's late to her interview. Mabuti nga at humiwalay na siya dahil alam kong inililibing na ako sa pretty little brain niya.

Ngumiti ako sa nasa late fifty’s na lalaking nasa harapan na namin. "Good morning, Sir. And Yes, I am Colleen Mae Austria. Nice to meet you, Sir." Kunwari ay kilala ko ang taong ito.

"Good morning, Sir," magalang din na bati ni Miku.

Pinagmasdan ko ang lalaking nasa harap namin. I know he's one of the bosses. I am just not sure whose Dad he is. Pero parang magkamukha sila ni Alex.

Alex.

Naalala ko na naman siya. Umiling ako, hindi para kalimutan si Alex kung hindi para iwaglit pansamantala ang nararamdaman kong sakit everytime I remembered him. Kailan kaya mawawala ang sakit?

"Oh, you're with your Husband. You two look good," nakangiti pa nitong sabi.

Napahawak ako sa braso ni Miku and smiled to the man in front of us. "Just having a peek to the company where my Grandpa invested so much time and effort."

"That's great, Colleen. By the way, Kurt," he looked at my Hubibi. "Let's have some coffee. I need to talk you something, related to your work."

"Sure, Sir," sang-ayon naman ni Miku at tumingin siya sa akin. "Wait me at the office, Wifey, ha? Tenth floor and just ask the guard in there," sabi sa akin ni Miku.