Nauczyłaś mnie chodzić
Nauczyłaś mnie mówić
Nauczyłaś mnie kochać
Pokazałaś mi jak żyć
Razem ze mną płakałaś
Razem ze mną się śmiałaś
Razem ze mną upadałaś
Byłaś zawsze przy mnie
Nigdy nie mówiłam mamo
Lecz mimo iż nie rodziłaś
To Ty mnie taką stworzyłaś
A teraz czas mi Ciebie zabiera
Okrutny- cierpienie Ci niesie
Chcę Ci pomóc lecz nie umiem
Boję się że na wszystko za późno
A ja Cię ciągle potrzebuję...
Mimo kłótni i krzyku
Mimo słów i złości
Mimo ciszy - mimo łez
Zawsze byłaś
Tak przepraszam i tak proszę
Trwaj bądź i nie odchodź
Kogo mam jak nie Ciebie
Kto mym domem jak nie Ty
Będę trwać przy Tobie
Zaopiekuje się Tobą
Zrobię co w mojej mocy
Bo teraz moja kolej
Babciu...
Kocham Cię tak bardzo...
Babciu...
Nie zostawiaj mnie
Prosze
To nie jest spłata długu wdzięczności
To podziękowanie za dar miłości
CZYTASZ
Moja Samotnia
PoetryMoja samotnia Mój azyl Mój dom Ja i tylko to co w duszy mej się skryło Co teraz czuje co widze a także to co było Wszysto tu spisze i o tym zapomne O demony z mej duszy sie już nie upomne I czysta jak łza powstane od nowa Wolność i spokój o tym tu m...
