Moja Samotnia

Moc

Tak jak barwy- różnią się odcieniami,
Jak muzyke- oddzielamy rytmami.
Jak w tańcu- oddajesz Swe ciało,
Tak słowo Cię ukształtowało.

Z ust do ust powtarzane.
Od dziecka nauczane.
Poprawna wymowa,
Początkuje magię słowa.

A i tak to wszystko z czasem paruje.
Człowiek nie mówi, on plotkuje.
Lata nauki by fryzur innych się wyśmiewać,
Strach się nawet przyjaciółce zwierzać.

Szepty, krzyki, śmiechy i obraza
Szerzy się słowna zaraza.
Synonimy, antonimy a co druga to suka.
Jedna ksywa i oto cała sztuka.

Trzy razy w zdaniu, kurwa powtórzone,
Żeby było wiadomo przez kogo mówione.
Szpan, lans, żal i masakra, to lol.
Choćby bezsensu- byle było cool.

Dzien dobry- coś czasem zaświta,
No ale tak nie mówi elita.
Jak brak słów- to sie kogoś kopnie
Zasługuje, bo za dobre ma stopnie.

Tylko tacy, co potrafią magią władać,
Mają moc by wszystko poskładać.
Świat jest zepsuty, słowa jadem ociekają.
Lecz nie w każdych ustach, tylko zabijają.

Ci wirtuozi słowa, co na ustach niosą pocieszenie.
Im nie w głowach jest ludzkie poniżenie.
Myśli poprzedzaja wszystko co z ust ich wypływa.
Szkoda, że tak niewielu wśród nas takich przebywa.