One For The Books

CHAPTER VII

I'm on the open field, enjoying the fresh air given by God.  Mabuti at tahimik dito. Walang nagpa-practice ng kung-ano ano. Mag isa lang ako ngayon sa kinauupuan ko sa ilalim ng puno.
Kakatapos ko lang din kumain kaya nagpasya na 'kong simulan ang pagrereview sa Math for our recitation tomorrow.

And to feel the solemnity even more, I took my earphone and phone at nag-sound trip. I love listening to any genres of song but RNB is way much better for me. But, I guess pinagkaitan ako ni God ng talent sa pagkanta. Another thing to share is, Westlife's songs are my favorite.

Binalikan ko ang pagbabasa. Actually madali lang naman sya. Hindi na kailangan pang i-memorize because an analization will do.

"Miss? Pwedeng makiupo?" Bungad ng isang matangkad na lalaki na nakasalamin. Nagmukhang syang tangang genius sa paningin ko for some reason samahan pa ng ngisi nyang nakak-ewan.

Gusto ko sanang ipagdamot at sabihing madami pang bakanteng upuan pero naalala kong, hindi ito sakin. Though I know I can buy this but pushing his pleasing off will surely gonna mark on his head. I want to be rude sometimes 'cause it's fun but I remember that, people are just gonna pay me attention.

"S-sure." Usal ko saka pinasak muli ang earphone sa tenga ko. I'm enjoying the song very much.

Nagsasalita sya ng kung ano-ano pero hindi ko na masyadong marinig. It's also a sign that I don't wanna talk to him so he must shut his mouth.

Nagpatuloy na lang ako sa pagbabasa nang marinig ko ang nakakabingi nyang tawa.

"HAHAHAHAHAHA! I JUST CAN'T! YOU'RE REALLY FUNNY! WTF HAHAHAHA YOU MADE MY DAY!"

Tinignan ko sya ng masama. Nakakaistorbo sya! Sya na nga lang tong nakikiupo, ginulo nya pa ang pananahimik ko dito!  Sana naman makaramdam sya na ayoko ng ginagawa nya.

So I gave him my death glare.

"Woah! Haha. Sorry, sorry."

Pinipilit nyang pakalmahin ang sarili pero naiinis pa rin ako.
Psh. Makalipat na nga lang!
Sinarado ko na ang notebook ko at akmang tatayo na nang awatin nya 'ko.

"Wait! Sorry. Hindi ko sinasadyang istorbohin ka."

Wow. Talaga lang ha?

"Wag ka munang umalis. Sandali lang naman ako dito. Gusto lang kitang makausap."

"Wala akong time makipag-usap." Sabi ko sabay irap.

"Totoo nga ang sabi nila. Suplada ka." Hindi ko alam kung dapat akong matuwa sa sinabi nya o magalit. I'm gonna go with me getting happy. At least he knows that I don't talk to people with too much nonsense words on their mouth which can't help the growth of my country's economy.

"I'm Ceelo. Lupert's big bro."

Kaya pala kamukha nya. Well, as if I care.

Inirapan ko na lang sya dahil wala talaga akong panahong makipag-usap sa kanya at naiinis din ako. Why is he wanted to talk to me then?

"And you are?"

I'm not stupid. I know you know my name, Mr. Ceelo!

"Ah! Ne--"

"Shut the fuck up. Don't you dare say that name." I said then rolled my eyes.

"It's a beautiful name!"

"Just shut up. Diba sabi mo sandali ka lang? Umalis ka na!"

"Beatriz Alcantara. Lupert told me that's your name. Ahm, I just wanna ask something before I leave."

Yumuko na lang ako at nagsimula ng magbasa ulit ng notes ko.

"May Boyfriend ka?"

Muli akong napatingin sa kanya. Flirting with me is a bad idea.