One For The Books

CHAPTER XXVII

Lutang akong palakad-lakad sa hallway. Pinagtitinginan na nga ako ng mga schoolmate ko pero parang wala akong pakialam.

"Beatriz!"

Napatigil ako sa paglalakad nang marinig ko ang boses ni Catastrophe.
"Have you heard the news?!" Masayang sabi nya. Nagpatuloy ako sa paglalakad. Wala akong panahon para sa chismis nya.

"Wala kang balak alamin?" Tanong nya muli pero katulad kanina, nagpatuloy ako.

"Sandali! Nasa akin ang libro mo."

Sa pagkakataong ito, nilingon ko sya.

"Good."

"Paano napunta sayo yan?" Takang tanong ko.

"Nahulog mo. Para ka kasing tangang kanina pa palakad-lakad sa hallway."

"Akin na."

Inilahad ko ang kamay ko sa harap nya but I suddenly felt something weird. The way she smiles at me. So murderous!

"Oh." Usal nya pero nang akmang kukunin ko na ay itinago nya ito sa likod nya. "Hep!"

"Hindi ako nakikipaglaro." Taas kilay na sabi ko. I just hate what she's doing. "Sabihin mo munang gusto mong marinig ang isang exciting na balita."

"Ayoko."

"Edi ok. Itatapon ko na lang itong lib---"

"Fuck. Give that to me."

"Gusto mo diba? Sabihin mo na."

"Ayoko. Wala akong pake."

"Talaga?"

"Wag mong hayaang ulitin ko at baka ano pang magawa ko sayo."

"So wala ka nga talagang pake." Natatawang sabi nya bago inilahad sa kamay ko ang libro ko.

Before I put my back on her face, she said something that made my world stop for a minute.

"Kami na ni Paris. Kagabi lang."

Sa tono ng pananalita nya, hindi ko maaninag ang kilig. Parang pilit nyang sinabi iyon sa akin simply because she wanted to caught my attention or worse is, she wanted me to cry on her knees, begging her to bring Wanted back to me.

"Wala ka nga talagang pake." Huli nyang sabi bago ako nilagpasan. Naiwan akong nakatulala lang. Is that even real?

"Beatriz." Tila nagbalik ako sa katinuan ng marinig ko ang boses ng tatlo.

"May ginawa na naman ba sya?" Athena asked sadly.

"Lagi naman syang may ginagawang masama kay Beatriz." Sagot ni Hena

"Alam kong alam mo na ang nangyari kahapon. Yung mismong birthday mo. Promise, joke lang talaga yung sinabi naming may something sa kanilang dalawa ni Paris. Natuwa pa nga kami sa reaction mo at syempre, sa effort na ginawa nung tao."

"Hindi ko na alam kung anong paniniwalaan ko. Can you guys please give me some space?" Walang sagot na nakuha ay agad akong naglakad palayo.

I don't know if Wanted's playing with me again. Is he fooling me now? Well it's not a good idea 'cause it hurts.
Pumasok na lang ako sa classroom ng nakayuko. Dali-dali akong naupo sa upuan ko ng matigilan ako. Someone's sitting on my chair.

"Excuse me." I said in a cold tone.

"Oh? Sorry! Nag-uusap lang naman kami ng boyfriend ko." Tila malungkot na sabi ni Catastrophe saka tumayo. She stepped out and when she almost reached me, bumulong syang muli.

"Pasensya na kung masakit. Wala eh, ako talaga. Sorry ulit. I told you, layuan mo sya, diba?" Nakakairitang pagkakasabi nya. Ramdam ko yung tuwa sa puso nya but the hell I care.