One For The Books

CHAPTER XV

Itinigil ako ni Paris sa tapat ng bahay namin. Balak ko na sanang buksan ang pintuan ng kotse pero naka-lock ito. "Open the fucking door, Dela Cerna." I said with authority pero nanatili lamang syang nakatitig sa harapan. I didn't hear anything from him so I looked at him and gave my death glare. I want him to melt the way I look at him. In short, I wanna kill him. Really and badly. Naiinis ako.

"Pansinin mo muna ako. Kausapin mo naman ako." Malamlam ang mga matang nakatingin sa akin. I really feel that he's begging for what he's craving for--- my attention. Kagabi ko pa kasi sya hindi pinapansin hanggang ngayon. I don't wanna have a conversation with this jerk beside me.

"Open the fucking door or I'll break your face?"

"Sige naman na! Ok! Sorry. I know, mali ako. I just tried that prank I saw on youtube--"

"And you made me as your fucking object?! You played me! You fooled me! Damn it!"

"Hey! Kumalma ka muna. Wala namang patutunguhan yang galit na 'yan eh. I am really really sorry."

"Hindi ko na alam kung sino ba ang may mali sa atin! Kung gago ka lang ba talaga o masyado akong sensitive para magalit sayo ng ganito! Palagi na lang tayong nag-aaway!"

"Normal lang naman 'yon! Ikaw lang naman 'tong bini-big deal ang lahat!!"

Shit.

"Ah ganun?! So it was all my fault again?!"

"No! I'm not saying that! What I mean is---"

"That I'm immature to act like this?! Hindi nakakatuwa yung prank mo for God's fucking sake!"

Hindi sya nagsalita pero galit ang itsura nyang nakatitig sakin.

"Alam mo bang nag-alala ako? Kasi akala ko, ano nang nagyayari sa kaibigan ko! Halos tumakbo na 'ko makahingi lang ng tulong sa iba kasi awang awa ako sayo! Takot na takot ako! Hindi ko alam yung gagawin ko and bigla kong malalaman na it was all a fucking prank?!! Pwes! Hindi ako natutuwa! Siguro ikaw, oo!!"

"Sa tingin mo ba natutuwa ako na ganito tayo? Oo! Dapat ganun pero the way you act, tingin mo may karapatan pa 'kong matuwa?! Kung kailan we already have the friendship?! No way!" Nanggagalaiti talaga ako sa kanya sa galit. Nagsisigawan na kami sa loob ng kotse nya but I must admit, ngayon ko lang sya nakitang ganito sa harap ko. Ngayon lang sya naging ganito sa akin. Tell me, kasalanan ko bang mag-alala? He wasn't breathing anymore! and I was with him kaya sinong tutulong sa kanya kundi ako? Kaibigan ko sya and I need to help him! Oo, alam kong OA ako pero hindi talaga ako natutuwa sa ginawa nya. Pinag-alala nya 'ko!

"Really? Hindi ka natutuwa? Nalaman mong concern ako, hindi ka natutuwa? Fuck! Eh diba ito naman ang gusto mong malaman? Edi yan! Oo! I was concern! Masaya ka na?"

"Alam mo, napakasimpleng bagay lang naman nito! Bakit ba kailangan pang pagtalunan?!"

"Hindi! Para sakin hindi! Fuck! O ano ngayon? Magdiwang ka na! Napag-tripan mo 'ko!"

"Hindi naman yun ang balak ko! Ano ba?!"

"Wag ka nang magsinungaling sa akin. Diba, ito ang gusto mong palabasin. That I care for you?! Of course, I am! I am your friend and now, open the fuckin' door before that am become WAS!"

Tinitigan nya ako ng matalim. It's an eyes that could possibly kill me with its sharp. Maya maya'y nawala ang titig na iyon at napalitan ng calmness.

"Look, I'm really sorry. It's just a simple thing. We can fix this---"

"Fix your fucking self first! Bago ka humarap ulit sa akin, siguraduhin mong hindi ka na tarantado! Ayoko sa lahat yung pinagtitripan ako ng ganon!"