(NL) Falling Dawn

Proloog

—-¦ Proloog ¦—-

Angst spreidde zich in mijn borstkas. Het was donker buiten, maar de feloranje vlammen lichtte de nacht op. Ik moest iets doen, maar ik voelde me zo alleen, zo leeg. Ik wilde dood. Waarom moest alles zo langzaam gaan? Ik hoorde het geroffel van onweerswolken in de verte. Nog even en het was voorbij. Eindelijk.

Alles was uiteindelijk voor niets geweest. Ik had een pad afgelegd, had de waarheid geleerd en wist eindelijk wie ik echt was – maar het was allemaal zinloos geweest. Ik zou sterven en er zou niets zijn veranderd. Ik had de eerste keer al moeten sterven, voordat dit allemaal gebeurde. Waarom leefde ik nog? Om me nog meer pijn te doen? Om me een nieuw leven te laten opbouwen en het vervolgens allemaal weg te nemen alsof het maar voor tijdelijk was?

Echter, het was ook tijdelijk. Ik had al die tijd geweten dat dit ergens zou eindigen. De klok die alsmaar doortikte achterin mijn gedachten, steeds meer van mijn resterende tijd wegnemend – ik had het al die tijd geweten. Ik had me beter kunnen voorbereiden, had kunnen vechten, maar op dit moment was ik blij dat ik daar te laat mee was. Dit was wat moest gebeuren, ik moest sterven. Het had alleen jaren geleden al moeten gebeuren. Hoe had ik ook kunnen vechten, als je van twee kanten werd aangevallen door de duivel?

Hier stond ik dan, op de plek waar het allemaal ooit was begonnen. De eeuwenlange strijd zou hier eindigen. Hij had gewonnen, ik had verloren. Ik kon de wereld niet beteren, maar op zijn minst uit zijn lijden verlossen.

Ik keek hem recht aan in zijn ogen.

De angst in mijn borst werd zo sterk dat het bijna pijn deed, alsof mijn hart en ribben werden geklemd tussen zware muren. Ik had moeite met ademhalen.

Mijn adem stokte in mijn keel toen hij zijn arm ophief naar de hemel, klaar voor de laatste slag. Ik durfde niet weg van zijn ogen te kijken en ik wist dat dit het was. Ik was misschien eerder aan de dood ontsnapt, maar dit keer was toch echt de laatste keer.

Mijn laatste adem stokte in mijn keel toen de bliksem sloeg en ik zageen lichtflits, waarna er een hevige pijn door mijn lichaam schoot en het voorde laatste keer zwart werd voor mijn ogen.