(NL) Falling Dawn

2. Het Feest

Hoofdstuk 2 - Het Feest

De harde muziek was al te horen vanaf het begin van de lange oprijlaan onder aan de berg. Ik herkende vaag het ritme van Animals van Martin Garrix toen het gedempt door de ramen van de auto heen kwam. Ik glimlachte naar Scott en voelde hoe mijn hoofd automatisch meedeinde met de muziek. Misschien zou deze nacht niet zo erg worden als ik had gedacht.

Scott stuurde zijn auto naar de rest van de auto's die over het grasveld geparkeerd stonden. Ik zag al groepen mensen over het gras rennen en springen en verschillende kleuren licht kwamen uit de ramen en zorgde voor een prachtig effect in de donkerte van de nacht. Het zag eruit alsof het huis licht gaf en fel knipperde als een gekleurde discobal. Sommige mensen zongen mee met de muziek en gooiden hun handen omhoog en sommigen beukte de lucht met gebalde vuisten.

De auto stopte iets te abrupt en ik viel met een kleine schok voorover. Ik bedankte mezelf voor het omdoen van de gordel en trok mijn spottend mijn wenkbrauwen op naar Scott. Hij lachte trots.

"Ik zei toch dat we hier veilig en ongedeerd aan zouden komen."

Ik duwde de deur open en keek waarschuwend naar Scott. "Dat kan wel wezen, maar we moeten nog terug. Dus alsjeblieft, denk er nog niet eens aan om ook maar een druppel bier te drinken vanavond," dreigde ik hem terwijl ik hem aanwees met mijn vinger.

Hij stak onschuldig zijn handen omhoog. "Was ik niet van plan."

"Mooi," antwoordde ik en ik stapte uit de auto. Ik werd meteen overvallen door de muziek die mijn oren in dreunde toen ik recht ging staan. Ik glimlachte en rechtte mijn jurkje.

Laten we er het beste van maken.

Terwijl we dichterbij liepen werd de muziek nog harder en overstemde het alles. De grond was bezaaid met rode plastic bekers en de grote massa mensen kwam steeds dichterbij.
Ik en Scott waren zoals altijd fashionably late en verschillende mensen keken op terwijl we langsliepen. Ik glimlachte vriendelijk terug, maar de lach was niet voor hun. Ik glimlachte omdat ik wist dat ze mijn jurk bewonderde.

We liepen door de menigte die steeds dichter werd naarmate we verder naar het huis liepen. Ik opende de voordeur en werd opnieuw overvallen door de muziek die hier nog harder naar buiten dreunde. Mensen stonden wild te dansen en te springen op de muziek en het was moeilijk te overzien. De hele gang en woonkamer zat propvol mensen en ik voelde mijn hart in mijn schoenen zakken bij het idee dat ik mijn vriendinnen hierin moest vinden.

Ik greep Scotts hand om hem niet te verliezen en voelde de warmte ervan in die van mij. Even werd ik overvallen door twijfel, maar ik greep zijn hand steviger vast en trok hem de mensenmassa in.

We liepen een tijdje door terwijl Scott alle mensen van mij afduwde en de grootste klappen van dronken feestgangers opving. Na een paar minuten hadden we eindelijk een iets ruimer plekje gevonden niet ver van de tafel met al het drinken en eten.

"Iets te drinken?" schreeuwde Scott in mijn oor en hij maakte een gebaar met zijn hand alsof hij aan het drinken was toen hij zag dat ik hem verward aankeek. Ik knikte en lachte. Die muziek stond veel te hard.

Ik stond alleen voor een moment, tot ik vaag iemand mijn naam hoorde roepen. Ik draaide me om naar Celia die achter mij stond, haar ogen wazig van de alcohol. Ze brabbelde wat in mijn oor wat ik niet echt begreep en gaf me een knuffel. Ze had duidelijk meer op dan een drankje.

Toen Scott eindelijk terug kwam overhandigde hij mij een biertje - wat ik eigenlijk niet eens lekker vind, maar bij gebrek aan alcoholische consumpties dronk ik het toch - en zei hallo tegen Celia. Ik nam een slok van mijn beker en zag Scott ook een beker bier vasthouden. Ik fronste mijn wenkbrauwen naar hem, maar hij knipoogde slechts naar me en wandelde naar zijn eigen vrienden toe. Ik rolde mij ogen en draaide me terug naar Celia.