EJDER PRENSES

EJDER PRENSES °12°

"Kimileri sıradandır Isabella. Kimileriyse özeldir. Kimileri sıradan doğar ve hayatında yaptığı doğrular onu özelleştirir. Kimileriyse özel doğar hayatındaki yanlışlar onu sıradanlaştırır. Ama kilit nokta şudur, kimse aslında göründüğü kişi değildir Isabella..."

*********

Sarfettiği sözler kafamı daha da karıştırmaktan başka bir işe yaramazken oturduğum minderde rahatsızca kıpırdandım.

Dudaklarımdaki kuruluğu gidermek adına dudaklarımı dilimle nemlendirdim. Ciğerlerime derin bir nefes bahşettikten sonra "Bu sözlerinden nasıl anlam çıkarmalıyım Amy?" dedim.

Amy mindere iyie yerleştikten sonra dik bir konum aldı ve ellini yere dayadığım elimin üstüne destek verircesine koydu. Gözlerim bir anlığına ellerimize kaydıktan sonra tekrar Amy'nin tedirgin bakışlarına döndüm.

Amy nasil anlatacağını kestiremiyor gibi benden başka her yere bakarken en sonunda bu oyuna bir son vermek istercesine derin bir nefes aldi ve bana döndü.

"Biliyorum Isabella, bu anlatacaklarım çok ciddi ve inanması güç şeyler. Aramızdaki yeni yeni oluşan güven bağını kopardığımın da farkındayım faka-"

Sözlerini dilimden zehir gibi dökülen kelimelerimle kestim. "Haklısın Amy sözlerinin benim için bir gerçekçiliği yok."

Gözlerinin içine bakarak söylediğim bu sözlerin onu etkilediğinin farkındaydım. Bunu irkilen bedeninden anlamıştım. Fakat onunda benim gibi hissetmesini istiyordum.

Dışardan her ne kadar deli dolu sığ bir kız gibi görünsemde içimde fırtınalar kopuyordu ve ben ne yazıkki kin tutan intikamcı bir kişiydim. Tabii Amy'e karşı kin gütmesem de henüz taze olan güven bağımızı benden gerçekleri saklayarak koparması sinirimi bozmuştu.

Elinin altındaki elimi çektim ve ellerimi kucağımda topladım. Gözlerimi kaçırıp odanin her bi noktasında gezdirirken daha sonra pişman olmamayı diliyordum.

Amy'nin konuşması ile tekrar ona döndum.

"Fakat olaylara tek taraflı bakıyorsun Isabella. Bu gerçeği senden saklamak zorundaydım. Annenin yaşadığını sana soyleseydim kaçmaya çalışacaktın. Kendini annene gitmek için riske atacaktın Isabella. Dayanamayıp arkadaşlarına da söylediğinde bir kaos yaratacaktın ve sen." derin bir nefes aldı ve haraketli konuşmasına sakin bir şekilde devam etti. "Sen Isabella, sen Beyaz Ejder Krallığı için çok önemlisin. Bu yüzden bazı gerçekleri saklamalısın ve zamanı geldiğinde açıkalamalısın."

Amy'nin sözleri bittikten sonra derin bir sessizlik oluştu. Nefes alışlarımızın sesi duvarlarda yankılanırken sertçe yutkundum. Amy gerçekten etkileyici konuşmuştu. Tamam, bana da dokunmuştu fakat bunu benden saklamayıp

düzgünce izah edebilirdi.

Ayrıca ne zamanından bahsettiği hala bir muammaydi. Amy ve onun gelmek bilmeyen zamanlari...

"Hala zamandan bahsediyorsun Amy. Annemin ölmediği gercegini bana düzgünce anlatabilirdin. Başkalarına söyleyemem gerektiğini, yada yanlış birşeyler yapmamami..."

"Dinlemezdin. Digerlerine haksizlik yapıldığını düşünür yine herkese yayardın yada kendini riske atardın."

Dinler miydim? Sanırım hayır.