Τα χρώματα του έρωτα

Κεφάλαιο 3

Αφού έφυγε η Θάλεια, ο Αλέξης παρότρυνε τον πατέρα του να φύγουν και εκείνοι, με την δικαιολογία οτι εκείνος θα έπρεπε να ξεκουραστεί. Στην πραγματικότητα όμως, ήθελε ο ίδιος να μείνει μόνος του για να σκεφτεί. Ήθελε να ανακαλύψει για ποιον λόγο τον ενόχλησε η συμπεριφορά της Θάλειας απέναντί του.

Όταν έφτασαν σπίτι ο πατέρας του κλείστηκε στο γραφείο του ενώ εκείνος πήγε στο σαλόνι και έβαλε ένα ποτό. Δεν είχε προλάβει να κάτσει όταν χτύπησε το τηλέφωνο. Ο Έκτορας του ζήτησε να πάνε σε ένα πάρτυ που γινότανε στο καλύτερο μπαράκι του κέντρου. Ο Αλέξης προσπάθησε να αρνηθεί αλλά ο φίλος του επέμεινε τόσο πολύ που τελικά υποχώρησε.

Όταν έφτασαν εκεί, ο μεγάλος χώρος ήταν ήδη γεμάτος. Σε μια άκρη καθότανε η παρέα των φοιτητικών τους χρόνων που τους υποδέχτηκε με ενθουσιασμό μετά από τόσα χρόνια. Ο Έκτορας είχε κανονίσει την συνάντηση μαζί τους.

Μετά από λίγο και αφού μίλησε ή τουλάχιστον προσπάθησε, λόγω έντασης της μουσικής, να μιλήσει με τους παλιούς του φίλους,  ο Αλέξης ακούμπησε το ποτό του στο ψηλό τραπεζάκι μπροστά του και άρχιζε να κοιτάζει γύρω. Ο χαμηλός φωτισμός σε συνδιασμό με το ρυθμικό παιχνίδισμα των πολύχρωμων φώτων δεν τον άφηναν να διακρίνει και πολλά πράγματα.

"Εδώ συχνάζει φοιτητόκοσμος." Φώναξε κάποιος από την παρέα του.

Ο  Έκτορας όμως απάντησε:" Μη το λες σε αυτόν" δείχνοντας τον Αλέξη "είναι ρεζερβέ."

Ο Αλέξης θα έπρεπε να κάνει μια κουβέντα με τον  φίλο του. Δεν καταλάβαινε γιατί ο  Έκτορας θεωρούσε οτι ήταν τόσο σοβαρή η σχέση του, όταν ο ίδιος δεν την έβλεπε έτσι. Καλή κοπέλα η Νόρα, αλλά αυτός ήθελε να διακόψει τη σχέση τους εδώ και καιρό. Έψαχνε να βρει τον πιο ανώδυνο τρόπο γιαυτό.

Η αλήθεια ήταν οτι κανένα από τα κορίτσια του μέχρι τώρα δεν τον γέμιζε.Ήταν πάντα σαν κάτι να έλειπε από τις σχέσεις του. Πάντα υπήρχε μία σκιά. Ίσως να έφταιγε το οτι μεγάλωσε χωρίς τη μητέρα του. Δεν άφηνε τον εαυτό του να πλησιάσει αισθηματικά καμία γυναίκα.

Την προσοχή της παρέας τράβηξε μια παρέα φοιτητών που είχαν σχηματίσει έναν κύκλο  και στο κέντρο του χόρευαν κάποια κορίτσια. Ο Αλέξης κοίταξε αδιάφορα προς το μέρος που κοιτούσαν όλοι. Την προσοχή του τράβηξε μία ψηλή κοπέλα που κουνούσε το καλλίγραμμο κορμί της στο ρυθμό, μη δίνοντας σημασία στα ξελιγωμένα βλέμματα των αντρών γύρω της. Είχε την πλάτη της γυρισμένη προς το μέρος τους και έτσι δεν μπορούσε να δει το πρόσωπό της. Έμοιαζε να χορεύει για τον εαυτό της. Τα μακριά της πόδια ήταν γυμνά αφού το εφαρμοστό μαύρο φουστάνι που φορούσε ήταν μίνι. Τα μαύρα μακριά γυαλιστερά μαλλιά της χύνονταν σαν χείμμαρος στην πλάτη της σε χαλαρές μπούκλες. Κάτι επάνω της του φαινόταν γνώριμο.