Τα χρώματα του έρωτα

Κεφάλαιο 15

Οι επόμενες εβδομάδες κύλισαν σαν ένα κακό όνειρο για την Θάλεια και την Κλειώ. Υπήρχαν τα κληρονομικά, εκκρεμότητες, χαρτιά, υπογραφές και ευθύνες που ποτέ δεν περίμεναν να αναλάβουν. Ευτυχώς ήταν δίπλα τους ο Αλέξης και ο Γιώργος, ο γραμματέας και δεξί χέρι του πατέρα τους. Ο Αλέξης μάλιστα πήρε άδεια το πρώτο διάστημα από τη δουλειά του, για να μείνει με την Θάλεια .

Μετά από πρόταση των δύο αντρών, η Θάλεια πείστηκε να παραιτηθεί από τον όμιλο Γράδη και να αναλάβει μία διοικητική θέση στις επιχειρήσεις του πατέρα τους. Η αντιρρήσεις της που βασίζονταν στο αν θα είχε την ικανότητά να αναλάβει τόσο υπεύθυνη θέση αντιμετωπίστηκε με αδιαφιλονίκητα επιχειρήματα.

Όταν η Θάλεια πήγε στο γραφείο του Πέτρου για να δώσει την παραίτησή της, εκείνος δεν έδειξε να ξαφνιάζεται. Μόνο της είπε:

"Είναι φυσικό, αφού ήρθαν έτσι τα πράγματα, να αναλάβεις σιγά σιγά τις ευθύνες που σου αναλογούν. Αφού η Κλειώ δεν έχει καμία σχέση με επιχειρήσεις, το βάρος πέφτει αποκλειστικά σε σένα. Ελπίζω όμως οτι θα συνεχίσουμε να βλεπόμαστε."

Το βράδυ καθόταν με τον Αλέξη στο σαλόνι. Την βοηθούσε να διαβάσει και να κατανοήσει τα στοιχεία που της είχε φέρει νωρίτερα ο Γιώργος. Η Θάλεια εκτίμησε τον Αλέξη ακόμη περισσότερο με τη στάση που κράτησε σε αυτή τη δύσκολη, για αυτήν και την Κλειώ, κατάσταση. Αν δεν τον είχε δίπλα της το πιθανότερο θα ήταν να κατέρρεε.

Έγειρε το κεφάλι της στον ώμο του όπως καθόταν δίπλα της στον καναπέ. Εκείνος σήκωσε τα μάτια του και της χαμογέλασε: "Κουράστηκες;"

Η Θάλεια κούνησε το κεφάλι της αρνητικά. Ο Αλέξης πέρασε το χέρι του στη μέση της και την τράβηξε πιο κοντά του: "Θέλεις να κάνουμε ένα διάλειμμα;"

Εκείνη τύλιξε σφιχτά τα χέρια της γύρω από τη μέση του: "Σε ευχαριστώ." Του ψιθύρισε στο αυτί.

"Δε χρειάζεται να με ευχαριστείς. Αν ήθελες διάλειμμα δεν είχες παρά να το πεις."

"Δε σε ευχαριστώ για το διάλειμμα." Ο Αλέξης την κοίταξε με απορία και η Θάλεια συνέχισε: "Σε ευχαριστώ που είσαι εδώ, δίπλα μου και που στάθηκες κοντά μου όλο αυτό το διάστημα."

"Δε θα μπορούσα να είμαι πουθενά αλλού."

Τα μαύρα του μάτια κοίταζαν βαθιά μέσα στα δικά της καθώς έσκυβε να ακουμπήσει τα χείλη του στα δικά της.

Το κουδούνι της εξώπορτας τους έκανε να απομακρυνθούν αναστατωμένοι.

Από τα σκαλιά ακούστηκε η φωνή της Κλειώς: "Ανοίγω εγώ!!"